Bownjoewr

Ik heb besloten om nu en dan een blog te schrijven om mijn Nederlands niet te vergeten terwijl ik hier mijn Frans bijschaaf en het leven in het Engels doormaak. Af en toe gooien Nico zijn ouders er wat Spaans tussendoor, maar doordat Michiel hier ook is kan ik mijn mooi Limburgs natuurlijk niet vergeten. Ge weet weeellll.

Vrijdag werd ik dus voor de leeuwen gegooid (grote Amerikaanse leeuwen in hun pubertijd). Wat een ervaring op zich! De klassen volgen elkaar super snel op en de leerkracht moet elk uur aan zijn/haar deur geen staan om de leerlingen te begroeten wanneer ze binnenkomen. Geen tijd dus om tussendoor snel iets te verbeteren, na te kijken of voor te bereiden. Het eerste uur om 7u30 heb ik geen vak. Ik kan dan wat voor mezelf in orde maken, maar zal de komende paar weken informatie ontvangen tijdens dit uur.

Dan begint het echte werk. Frans I met een groep van ongeveer 25 derde jaars: Freshmen. We maakten al maar meteen komaf met "bownjoewr" en "camment t'awpelles toe". De uitspraak van de klas die hierop volgde, was al een beetje beter. Frans II met ongeveer een twintigtal vierde jaars: Sophomores. Hier sprak al meteen een jongen mij aan met: "Can I ask you a question? Your boyfriend's name is Nico, right?" Hopla, tuurlijk kent iedereen Nico. Dat is dus ook geen geheim meer. De studenten van deze klas waren heel fijn. Hierna volgde opnieuw een klas van hetzelfde niveau en moesten we aan het eind een minuut stilte houden voor de gebeurtenissen van 9/11. Ook wordt in deze klas elke dag de "Pledge of Allegiance" gezegd. Ge moet het maar weten.
Na deze klas heb ik een half uurtje lunch. Een half uurtje... Ja, ja, wat doe je met een half uur. De 'teacher's lounge' zoeken, uw boterhammeke braaf opeten en hup, terug aan de slag met opnieuw een klas Frans II en opnieuw 25 studenten. Geen idee hoe ze allemaal heten. Tijdens deze les brak een meisje een tafel - tuurlijk, kan gebeuren dat een houten tafel gewoon doormidden breekt wanneer je er maar even aankomt. Zeeeeker. Maar, natuurlijk, geen tijd om te wachten want klassen zijn maar 49 minuten en 'time is money'. Die tafel ruimen we straks wel op. En dan na 49 minuten staan we weer aan de deur om de laatste klas te begroeten: 19 vijfde jaar studenten en 1 'teacher aide'. Dit laatste meisje kwam om 7u30 al mijn klas binnen om te vragen hoe ze mij kon helpen en dat ze beschikbaar was. Als ik posters had om tegen de muur te plakken wilde ze die wel ophangen, als ik vragen had, moest ik het haar maar vragen. Ik heb ze al maar wat laten verbeteren. Handig wel. De oudsten waren eerlijk gezegd de leuksten. Met hun kon ge echt gewoon praten en ze waren heel geïnteresseerd.

Na al deze lessen was het tijd voor nog een uurtje plannen. Ik liep rond van de business office naar de bibliotheek, opnieuw naar mijn klas en nog maar eens naar het onthaal. Op vrijdag eindigt de dag om 14u05 voor studenten, maar natuurlijk moeten de leerkrachten van 14u30 tot 16u overleggen met elkaar. Iedereen in de school is overdreven aardig en behulpzaam. Er zijn een heel aantal nieuwe leerkrachten die pas begonnen zijn dit jaar en de school telt 420 studenten, waarvan ik aan 120 lesgeef.

Bon, c'est la vie. En ik ben pomp af. Maandag begint het echte, echte werk.

A bientôt !