Vuilbak

Dit weekend was weer één van vele emoties. De voorbije week heb ik geweend maar ook nog nooit zo hard gelachen. Een kleine anekdote:

Ik had een router gekocht voor ons draadloos internet. Nu we hadden dat geïnstalleerd, geen enkel probleem en dachten: de doos hebben we toch niet nodig. De CD hielden we bij, maar de doos met al de papieren gooiden we dus weg. Ok, geen probleem.
Totdat later die dag het internet plots ophield met bestaan. Wat nu? De CD opnieuw proberen... hmm... waar is die handleiding... Oh ja in de vuilbak, bij het karton, buiten, op straat! Oeps. Geen erg, Nico en ik gaan naar buiten, eens kijken of we de doos nog zien liggen in de grote groene container. Kan niet moeilijk zijn, ik had het er daarstraks nog maar bovenop gegooid. Met het licht van de gsm schijnen we even in de container... Wat zien we? Vuilzakken en vuilzakken, etensresten, pampers en nog meer vuilzakken. Oeps. Wel, er zit niks ander op dan maar even wat aan de kant te gooien en te kijken of we het niet zien liggen. De walm van verse kaka komt ons al tegemoet. Maar dan, de schittering van blauw en groen komt te voorschijn... helemaal onderaan in de container. Ik kan amper over de kant heen kijken dus klim ik er maar even op. Terwijl Nico mijn benen vasthoudt hang ik over de rand van de container en strek ik mijn armen uit zover ik kan. Ik moet er niet aan denken dat iemand mij hier ziet hangen. En dan begin ik te lachen. Mijn buik doet zo pijn van't lachen dat ik nog amper adem kan nemen. Ik kan me niet meer herinneren wanneer ik nog zo gelachen heb. En dan rijdt er toch wel een auto voorbij zeker. Ik grijp de doos en probeer terug te klauteren... Zodra ik de doos vastheb en omhoog trek, vallen alle papieren er toch niet uit zeker !! Nu moet ik er opnieuw in! Ik had mij juist gewassen, mijn haar hangt los en nu moet ik terug tussen de pampers, oude kleren en etensresten zoeken naar de papieren die niet verder naar beneden konden vallen. En ja, het is mij uiteindelijk toch gelukt, na wat spieren in mijn schouder verrekt te hebben. Nico heeft mij nog nooit zo zien lachen. Tranen liepen langs mijn wangen.  Waarschijnlijk een van de grappigste gebeurtenissen tot nu toe :). Ge had er moeten bij zijn.