Wat zijn Amerikanen toch trots. Nee, niet hoogmoedig, geen grootheidswaanzin, gewoon oprecht fier. Gisteren hadden we een 'National Honor Society' assembly. De hele school kwam samen in de turnzaal om 8 nieuwe leden van deze 'club' in te huldigen. Voor deze 8 leerlingen was er een heuse samenkomst georganiseerd met het koor, de band, taart - alles er op en er aan. Wie in NHS wil zijn moet een goed percentage hebben (een minimum GPA van 3.5) en worden speciaal geselecteerd op basis van lovende aanbevelingsbrieven. Door het jaar doen deze studenten dan vrijwilligerswerk en proberen ze de samenleving beter te maken. Amerikanen zijn zo trots op alles wat vrijwillig, 'above en beyond' is. Een heel uur werd ervoor uitgetrokken om deze studenten in de bloemetjes te zetten. Wat nog leuker was: als leerkracht moesten we een 'gown en hood' aandoen. Zie hier een voorbeeld: http://www.brownsgrad.com/shop/images/bachelor_regalia1.gif (zonder het hoedje weliswaar).
In al mijn klassen heb ik dan maar in eens meegedeeld hoe en wat Flanders is en waarom dit gedicht zo belangrijk is (met dank aan Werner van de KHLim die ons op sleeptouw nam doorheen Ieper en omstreken). Dus ter ere van 11.11.11 hadden we ook vandaag weer een 'assembly'. Na het volkslied, een patriottisch lied, God Bless the USA en een hele medley van liederen van elke afdeling van het leger (Navy, Army, Air Force, Marines, Coast Guard...) was het de beurt aan een spreker wiens CV ellenlang was en ik hier niet nog eens kan opnoemen. Ik geloof dat hij niet ouder dan 50 geweest kon zijn, maar een ellenlang CV niettemin. Hij vertelde hoe hij aan het werk was in 'the Pentagon' toen op 11 september 2001 het vliegtuig in het gebouw vloog. Hij vertelde hoe hij juist iets gelezen had uit het boek "My Utmost for His Highest", opstond van zijn bureau en tegen de grond vloog na de krachtige schok die het vliegtuig teweeg bracht. Hij vertelde hoe hij niet zeker wist wat er gaande was. Hij zag een vrouw, in shock, verbrand - maar deed niets. Dit was een moment dat hem wakker schudde. Iemand anders hielp de vrouw in veiligheid en hij realiseerde zich dat door God's genade deze vrouw hulp had ontvangen. Hij realiseerde zich dat door God's genade hij nog in leven was (zijn bureau zou namelijk twee maanden eerder verhuisd moeten zijn naar de plaats waar die dag het vliegtuig neerkwam, maar door omstandigheden in de bouw waren ze nog niet verhuisd). Hij eindigde met een citaat van C.S. Lewis: “Nations, cultures, arts, civilization – these are mortal, and their life is to ours as the life of a gnat. But it is immortals whom we joke with, work with, marry, snub, and exploit – immortal horrors or everlasting splendors.”
Er zijn geen gewone mensen. Je praat niet tegen 'sterfelijke' mensen - iedereen gaat later ergens naartoe. Vandaag is het aan ons om een verschil te maken. Niet morgen, vandaag. In al het dagdagelijkse, het normale, het gewone, het saaie, heb je zelf de kans om iets buitengewoon te doen. Wat een stof om over na te denken.
Ja, ze kunnen er wat van. De trotse, fiere, zelfzekere Amerikanen. Ze doen graag iets voor een ander. Daar kunnen we wat van leren.
No comments:
Post a Comment