Terwijl ik mijn blog schrijf, zijn mijn studenten van het tweede jaar Frans hun examen aan het maken. Twee examens van 90 minuten per dag en een hele namiddag om ze te verbeteren. Deze school is een 'college prep' school. Ze willen de leerlingen klaarstomen voor de universiteit. Ze doen er alles aan om hun studenten te helpen zodat ze vast en zeker slagen. Deze week hebben ze zelfs een 'award' gekregen. En voor het krijgen van deze 'award' krijgen de studenten (en ook de leerkrachten niet te vergeten) een extra dag vakantie! Hoe geweldig is het lesgeven in de VS!
Het is een superdrukke week. Elke avond is er wel een kerstfeestje of iets dergelijks om naar toe te gaan. Ik ben tot zaterdagavond volgeboekt. (En zondag vertrekken we!!) Nico en ik zijn erg verheugd dat we samen naar Belgie kunnen komen. We kijken er echt naar uit. We gaan twee daagjes naar Parijs. (Ik vind dat wel nodig als leerkracht Frans... :D)
Ik herinner mij een Klasse voor Leerkrachten te lezen over het onderwerp 'cadeautjes'. Leerkrachten vonden het niet nodig om geschenken van leerlingen te krijgen omdat ze er toch niets mee gingen doen: een tas met 'beste juf' op, chocolade, ... Het middelbaar is dan toch iets geheel anders! Studenten geven de beste geschenken!
Hier een lijstje:
- een appeltje om in de kerstboom te hangen met aan de ene kant de Franse vlag en aan de andere kant de Belgische
- een paar handschoenen (juist wat ik nodig had).
- lipgloss
- een tegoedbon voor Starbucks
- zelfgemaakte koekjes
- kerstkaarten (gekocht en zelfgemaakt)
- een zakje vol met spulletjes: oplos, chocomelk, thee, lepeltjes met harde chocolade (om in de chocomelk mee te roeren), en een kaneel cakeje.
Ik zeg niet nee tegen geschenkjes :D.
Tot binnenkort !!
Wednesday, December 14, 2011
Tuesday, December 6, 2011
Update
De derde jaars hebben verhaaltjes geschreven. 
Eveline
Friday, December 2, 2011
Info info info
Nog twee weken en dan is het al kerstvakantie! Wat gaat de tijd snel wanneer je druk bezig bent. Deze week ben ik begonnen met Zumba - twee dagen per week na school komt een dochter van één van de leerkrachten lesgeven. Een leuke bezigheid en nodig voor de ontbrekende conditie.
Vorige week had ik drie dagen vrij voor Thanksgiving. Jessica (Nico zijn zus) was de hele week hier. Het was heel leuk om van alles samen te doen. Vorige vrijdag ben ik kerst inkopen gaan doen.
Volgende week doen we samen met de Spaanse klas een 'sing off'. De Spaanse studenten zingen 'La Bamba' en mijn klassen zingen 'Alouette' of 'Aux Champs-Elysées'. Hieronder een link voor een klein voorsmaakje. De wedstrijd is dinsdag!
Het wordt koud! Iedereen die het ooit beu was om sokken en handschoenen voor Kerst te krijgen.... dit jaar heb ik er echt nodig! Brrr... Maar het is dus tijd voor wat kerstverlichting.
Happy Holidays
P.S. Hopelijk vindt de Sint mij hier :)
Vorige week had ik drie dagen vrij voor Thanksgiving. Jessica (Nico zijn zus) was de hele week hier. Het was heel leuk om van alles samen te doen. Vorige vrijdag ben ik kerst inkopen gaan doen.
Volgende week doen we samen met de Spaanse klas een 'sing off'. De Spaanse studenten zingen 'La Bamba' en mijn klassen zingen 'Alouette' of 'Aux Champs-Elysées'. Hieronder een link voor een klein voorsmaakje. De wedstrijd is dinsdag!
Het wordt koud! Iedereen die het ooit beu was om sokken en handschoenen voor Kerst te krijgen.... dit jaar heb ik er echt nodig! Brrr... Maar het is dus tijd voor wat kerstverlichting.
Happy Holidays
P.S. Hopelijk vindt de Sint mij hier :)
Friday, November 18, 2011
"Kids say the darndest things"
Ah, de wereld der bloggers. Hier ben ik weer.
Studenten - wat zijn ze toch grappig. Hoe leuk is het om les te geven aan 'high schoolers'. Toen ik les gaf aan de lagere school had ik 's avonds nooit het gevoel van: Wat heb ik toch weer goed gelachen vandaag. Nee, het was eerder van: pff, morgen opnieuw. Het middelbaar is heel iets anders.
Voorbeeld 1: Ze kunnen grappen maken in het Frans.
Student: Madame!
Ik: Yes?
Student: What did the child say when he saw that car with all the S's go by?
Ik: Hmm ?
Student: Look at that 'S car go' (escargot).
Voorbeeld 2: Ze verwachten extra punten voor alles.
Ik: Asseyez-vous, s'il vous plaît.
Student: Do we get extra credit if we do?
Voorbeeld 3: Ze doen hun best wanneer 'onbekende' mensen komen kijken.
Vandaag waren er mensen op bezoek van het algemene schoolbestuur. Elke keer wanneer er iemand binnenkwam had ik super voorbeeldige studenten! Wanneer de persoon terug buiten ging en de deur dicht sloeg, steeg er een immense zucht de lucht in en kwam er natuurlijk weer de vraag: "Do we get extra credit now?"
Voorbeeld 4: Zijn het geen extra punten dan is het wel snoep.
Ik: Asseyez-vous.
Student: Do we get skittles if we do?
Ik: Just start on this exercise and then go on to the next one.
Student: Can I get some skittles for motivation?
Nu op een dag was mijn zak met skittles verdwenen. Ik wist dat het rond een bepaald uur geweest moest zijn en verdacht al enkele studenten. De volgende dag deelde ik mee dat mijn snoep op een mysterieuze wijze was verdwenen. Als iemand iets verdacht zou hebben gezien rond de school werden ze vriendelijk gevraagd dit te melden. Nu kwam er 1 student met de opmerking: 'If we bring you a new bag of skittles, do we get extra credit?' Waarop ik antwoordde: 'If you tell me who did it, I might consider it.' Nu, nog geen twee uur later stonden er drie flinke jongens in mijn klas met vier grote zakken skittles. 'Well, well, well...' Ik verdacht nog een vierde, maar die was er niet bij (een andere student had mij al meegedeeld dat deze wel degelijk de dader was). Wanneer ik dan de prangende vraag stelde, wie van u drie was het, zei de eerste: hij was het; en de andere: nee, hij was het; waarop de laatste: nee ik was het. (En ze waren het geen een van de drie). Ze lieten niks los, en gaven hun vriend ook niet prijs. Ze waren er zelfs niet bij betrokken op het moment van de daad zelf (al hadden ze het zelf wel gewild). Wat een vriendenliefde.
Voorbeeld 5: Ze zeggen de gekste dingen.
Ik wou dat ik alles kon opschrijven wat mijn studenten dagelijks zeggen. Ik vraag mij af waar ze het halen. Ik had hun verteld dat het 'Vlaamse' woord voor confituur 'gelei' is. Hun antwoord: 'That's just the ghetto way of saying jelly - that could be a black girl's name". En vanaf nu noemt één student zich dus vol vertrouwen 'zjelay'.
Ik ga mijn best doen om dingen op te schrijven - ze zijn soms echt te grappig om na te vertellen.
Nu maar genieten van mijn rustig weekend en zondag een concert van Sting ! Hmmm...
Studenten - wat zijn ze toch grappig. Hoe leuk is het om les te geven aan 'high schoolers'. Toen ik les gaf aan de lagere school had ik 's avonds nooit het gevoel van: Wat heb ik toch weer goed gelachen vandaag. Nee, het was eerder van: pff, morgen opnieuw. Het middelbaar is heel iets anders.
Voorbeeld 1: Ze kunnen grappen maken in het Frans.
Student: Madame!
Ik: Yes?
Student: What did the child say when he saw that car with all the S's go by?
Ik: Hmm ?
Student: Look at that 'S car go' (escargot).
Voorbeeld 2: Ze verwachten extra punten voor alles.
Ik: Asseyez-vous, s'il vous plaît.
Student: Do we get extra credit if we do?
Voorbeeld 3: Ze doen hun best wanneer 'onbekende' mensen komen kijken.
Vandaag waren er mensen op bezoek van het algemene schoolbestuur. Elke keer wanneer er iemand binnenkwam had ik super voorbeeldige studenten! Wanneer de persoon terug buiten ging en de deur dicht sloeg, steeg er een immense zucht de lucht in en kwam er natuurlijk weer de vraag: "Do we get extra credit now?"
Voorbeeld 4: Zijn het geen extra punten dan is het wel snoep.
Ik: Asseyez-vous.
Student: Do we get skittles if we do?
Ik: Just start on this exercise and then go on to the next one.
Student: Can I get some skittles for motivation?
Nu op een dag was mijn zak met skittles verdwenen. Ik wist dat het rond een bepaald uur geweest moest zijn en verdacht al enkele studenten. De volgende dag deelde ik mee dat mijn snoep op een mysterieuze wijze was verdwenen. Als iemand iets verdacht zou hebben gezien rond de school werden ze vriendelijk gevraagd dit te melden. Nu kwam er 1 student met de opmerking: 'If we bring you a new bag of skittles, do we get extra credit?' Waarop ik antwoordde: 'If you tell me who did it, I might consider it.' Nu, nog geen twee uur later stonden er drie flinke jongens in mijn klas met vier grote zakken skittles. 'Well, well, well...' Ik verdacht nog een vierde, maar die was er niet bij (een andere student had mij al meegedeeld dat deze wel degelijk de dader was). Wanneer ik dan de prangende vraag stelde, wie van u drie was het, zei de eerste: hij was het; en de andere: nee, hij was het; waarop de laatste: nee ik was het. (En ze waren het geen een van de drie). Ze lieten niks los, en gaven hun vriend ook niet prijs. Ze waren er zelfs niet bij betrokken op het moment van de daad zelf (al hadden ze het zelf wel gewild). Wat een vriendenliefde.
Voorbeeld 5: Ze zeggen de gekste dingen.
Ik wou dat ik alles kon opschrijven wat mijn studenten dagelijks zeggen. Ik vraag mij af waar ze het halen. Ik had hun verteld dat het 'Vlaamse' woord voor confituur 'gelei' is. Hun antwoord: 'That's just the ghetto way of saying jelly - that could be a black girl's name". En vanaf nu noemt één student zich dus vol vertrouwen 'zjelay'.
Ik ga mijn best doen om dingen op te schrijven - ze zijn soms echt te grappig om na te vertellen.
Nu maar genieten van mijn rustig weekend en zondag een concert van Sting ! Hmmm...
Friday, November 11, 2011
The Proud, The Few...
Wat zijn Amerikanen toch trots. Nee, niet hoogmoedig, geen grootheidswaanzin, gewoon oprecht fier. Gisteren hadden we een 'National Honor Society' assembly. De hele school kwam samen in de turnzaal om 8 nieuwe leden van deze 'club' in te huldigen. Voor deze 8 leerlingen was er een heuse samenkomst georganiseerd met het koor, de band, taart - alles er op en er aan. Wie in NHS wil zijn moet een goed percentage hebben (een minimum GPA van 3.5) en worden speciaal geselecteerd op basis van lovende aanbevelingsbrieven. Door het jaar doen deze studenten dan vrijwilligerswerk en proberen ze de samenleving beter te maken. Amerikanen zijn zo trots op alles wat vrijwillig, 'above en beyond' is. Een heel uur werd ervoor uitgetrokken om deze studenten in de bloemetjes te zetten. Wat nog leuker was: als leerkracht moesten we een 'gown en hood' aandoen. Zie hier een voorbeeld: http://www.brownsgrad.com/shop/images/bachelor_regalia1.gif (zonder het hoedje weliswaar).
In al mijn klassen heb ik dan maar in eens meegedeeld hoe en wat Flanders is en waarom dit gedicht zo belangrijk is (met dank aan Werner van de KHLim die ons op sleeptouw nam doorheen Ieper en omstreken). Dus ter ere van 11.11.11 hadden we ook vandaag weer een 'assembly'. Na het volkslied, een patriottisch lied, God Bless the USA en een hele medley van liederen van elke afdeling van het leger (Navy, Army, Air Force, Marines, Coast Guard...) was het de beurt aan een spreker wiens CV ellenlang was en ik hier niet nog eens kan opnoemen. Ik geloof dat hij niet ouder dan 50 geweest kon zijn, maar een ellenlang CV niettemin. Hij vertelde hoe hij aan het werk was in 'the Pentagon' toen op 11 september 2001 het vliegtuig in het gebouw vloog. Hij vertelde hoe hij juist iets gelezen had uit het boek "My Utmost for His Highest", opstond van zijn bureau en tegen de grond vloog na de krachtige schok die het vliegtuig teweeg bracht. Hij vertelde hoe hij niet zeker wist wat er gaande was. Hij zag een vrouw, in shock, verbrand - maar deed niets. Dit was een moment dat hem wakker schudde. Iemand anders hielp de vrouw in veiligheid en hij realiseerde zich dat door God's genade deze vrouw hulp had ontvangen. Hij realiseerde zich dat door God's genade hij nog in leven was (zijn bureau zou namelijk twee maanden eerder verhuisd moeten zijn naar de plaats waar die dag het vliegtuig neerkwam, maar door omstandigheden in de bouw waren ze nog niet verhuisd). Hij eindigde met een citaat van C.S. Lewis: “Nations, cultures, arts, civilization – these are mortal, and their life is to ours as the life of a gnat. But it is immortals whom we joke with, work with, marry, snub, and exploit – immortal horrors or everlasting splendors.”
Er zijn geen gewone mensen. Je praat niet tegen 'sterfelijke' mensen - iedereen gaat later ergens naartoe. Vandaag is het aan ons om een verschil te maken. Niet morgen, vandaag. In al het dagdagelijkse, het normale, het gewone, het saaie, heb je zelf de kans om iets buitengewoon te doen. Wat een stof om over na te denken.
Ja, ze kunnen er wat van. De trotse, fiere, zelfzekere Amerikanen. Ze doen graag iets voor een ander. Daar kunnen we wat van leren.
Sunday, November 6, 2011
Tijd, tijd, tijd
Uiteindelijk hebben we ook hier de klok een uur achteruit gezet, waardoor ik nu dus een uur te vroeg klaar ben voor de kerk en wat tijd heb om te bloggen. Ik had echt mijn best gedaan om wat langer te blijven liggen, maar dat ging toch niet zomaar.
De voorbije week heb ik mijn rijbewijs gehaald. Vijf minuutjes rond de blok en hup, 94%. Nu ben ik dus helemaal officieel met al mijn papierwerk. Dit weekend was Nico weer ergens piano aan het spelen en heb ik tijd genomen om wat met meisjes samen te zijn :). Fijn om te weten dat er vriendinnen zijn die hetzelfde doormaken. Gisterenavond hebben we een serieuze 'girls night' gehad met pizza, salades, wijn en tequila... verfijnd natuurlijk. Gepraat over van alles en nog wat.
Oh, en ik heb weer 25 foto's gratis laten uitprinten. :) Hmmm...
De voorbije week heb ik mijn rijbewijs gehaald. Vijf minuutjes rond de blok en hup, 94%. Nu ben ik dus helemaal officieel met al mijn papierwerk. Dit weekend was Nico weer ergens piano aan het spelen en heb ik tijd genomen om wat met meisjes samen te zijn :). Fijn om te weten dat er vriendinnen zijn die hetzelfde doormaken. Gisterenavond hebben we een serieuze 'girls night' gehad met pizza, salades, wijn en tequila... verfijnd natuurlijk. Gepraat over van alles en nog wat.
Oh, en ik heb weer 25 foto's gratis laten uitprinten. :) Hmmm...
Wednesday, November 2, 2011
Snow Day
Het schijnt hier altijd op woensdag te sneeuwen! Vandaag hadden we dus WEL een snow day. Eerst bleek het om een '2 hour delay' te gaan. Leerkrachten moesten dan voor 9u op school zijn en school zou om 9u45 beginnen. Dus ik maar naar TV blijven kijken, toch aan't hopen dat het nog een snow day zou worden, maar niks. Ik zorg ervoor dat ik goed op tijd vertrek omdat het er toch best erg uitzag buiten. Hoe meer ik richting mijn werk rij, hoe beter het weer wordt en ik zie dat het eigenlijk allemaal niet zo erg is. Ik rij bijna de parking van mijn school op wanneer de telefoon gaat. Ik neem op en hoor: 'This is an automated message. Please listen carefully: due to inclement weather school will be CLOSED today'. En daar stond ik dan voor de deur! Toch maar wat spullen binnen gaan zetten en hop terug weg.
Nico woont nu bij vrienden samen in een huis. Wat beter te doen dan maar daar naar toe te gaan. Bij zijn thuis lag bijna niks van sneeuw! Zaterdag had ik hem geholpen zijn kamer in te richten. Ik had maar direct wat foto's opgehangen, boeken neergezet en zijn bed opgemaakt. Vandaag hebben we nog wat lampen gehangen, de droogkast vervangen, nieuwe stopcontacten geplaatst en heb ik gedaan wat ik het beste kan: opgeruimd! Zie hieronder wat fotootjes van het 'kleurrijke' huis.
Maandag was het Halloween. Bij mij is er niemand aan de deur geweest. Een vriendin was langsgekomen en we hadden samen eten gemaakt. Haar vriend woont ook bij Nico, dus hadden we de overschot ingepakt en waren we richting 'The Blue House' gereden. Drie jongens en hun drie vriendinnen. Het was een gezellig onderonsje.
Wat een snow day!
Ondertussen zitten we bij _DSM, de jeugdgroep van de kerk en is de sneeuw al helemaal weg (het had nog geen 4 uur nodig). Morgen wordt het dus weer een gewone schooldag. :) Een tussendoortje was heel welkom.
x
Nico woont nu bij vrienden samen in een huis. Wat beter te doen dan maar daar naar toe te gaan. Bij zijn thuis lag bijna niks van sneeuw! Zaterdag had ik hem geholpen zijn kamer in te richten. Ik had maar direct wat foto's opgehangen, boeken neergezet en zijn bed opgemaakt. Vandaag hebben we nog wat lampen gehangen, de droogkast vervangen, nieuwe stopcontacten geplaatst en heb ik gedaan wat ik het beste kan: opgeruimd! Zie hieronder wat fotootjes van het 'kleurrijke' huis.
Maandag was het Halloween. Bij mij is er niemand aan de deur geweest. Een vriendin was langsgekomen en we hadden samen eten gemaakt. Haar vriend woont ook bij Nico, dus hadden we de overschot ingepakt en waren we richting 'The Blue House' gereden. Drie jongens en hun drie vriendinnen. Het was een gezellig onderonsje.
Wat een snow day! Ondertussen zitten we bij _DSM, de jeugdgroep van de kerk en is de sneeuw al helemaal weg (het had nog geen 4 uur nodig). Morgen wordt het dus weer een gewone schooldag. :) Een tussendoortje was heel welkom.
x
Saturday, October 29, 2011
Deze week
Deze week was het oudercontact. Eigenlijk wel een hele leuke ervaring. Veel ouders waren van buitenlandse afkomst: Mexico, Duitsland, Zwitserland, ... Fijn om te ontmoeten en wat culturele achtergrond met hen te delen.
Woensdag was ook de eerste keer dat het serieus gesneeuwd heeft. Soms als het echt erg is buiten, geven ze een 'snow day' wat nu niet het geval was. Hopelijk volgende keer wel :).
Donderdag hadden Nico en ik 'date night' en hadden we cadeautjes uitgewisseld. Hij heeft voor ons tickets gekocht om naar 'Sting' te gaan kijken in November en ik had hem 'Settlers of Catan' gekocht. Eigenlijk wel een leuk spel moet ik toegeven. Ik heb het nog nie genoeg gespeeld om echt leuk te vinden, dus daar werken we dan aan eh :).
Vandaag was het 'Knowledge Bowl' competitie. De hele morgen speelden we tegen verschillende scholen. Ik denk dat we 15de waren van de 25. Niet geweldig, maar ook niet helemaal slecht. Rampart High School had gewonnen.
Volgende week wordt weer een drukke week, maar da's voor dan :). Daar denken we nu nog niet aan.
x
Woensdag was ook de eerste keer dat het serieus gesneeuwd heeft. Soms als het echt erg is buiten, geven ze een 'snow day' wat nu niet het geval was. Hopelijk volgende keer wel :).
Donderdag hadden Nico en ik 'date night' en hadden we cadeautjes uitgewisseld. Hij heeft voor ons tickets gekocht om naar 'Sting' te gaan kijken in November en ik had hem 'Settlers of Catan' gekocht. Eigenlijk wel een leuk spel moet ik toegeven. Ik heb het nog nie genoeg gespeeld om echt leuk te vinden, dus daar werken we dan aan eh :).
Vandaag was het 'Knowledge Bowl' competitie. De hele morgen speelden we tegen verschillende scholen. Ik denk dat we 15de waren van de 25. Niet geweldig, maar ook niet helemaal slecht. Rampart High School had gewonnen.
Volgende week wordt weer een drukke week, maar da's voor dan :). Daar denken we nu nog niet aan.
x
Saturday, October 22, 2011
Clean up, Clean up
Ok, hier nog maar eens een blogje. Nico zit weer maar eens in een andere staat wat mij dus tijd geeft om wat te poetsen, op te ruimen en het een en ander bij te werken: dus ook een blog.
Een paar foto's van wat nieuwe spulletjes:
Yumm...
Een paar foto's van wat nieuwe spulletjes:
Via een website had ik een deal gevonden waar je een foto collage kon laten afdrukken volledig gratis. Normaal gezien zou ik hier dus 8 dollar aan besteed hebben. De fotokaders waren $4 elk, maar aan de helft van de prijs. Voor de twee foto's + kaders heb ik dus $4 betaald en $12! uitgespaard. Ik hou van Amerika :).
Ik probeer dus nooit de volledige prijs te betalen. Iets wat erg in is op't moment is 'couponing'. Er is zelfs een TV programma genaamd 'Extreme Couponing'. Niet normaal hoeveel die mensen uitsparen. (Sommige gaan er wel wat over). MAAR, er is dus een website: thekrazycouponlady.com waar je een heleboel coupons vindt en soms zelfs gratis dingen. Dus bij deze - mijn gratis foto's. 
De 'wall art' was ook aan de helft van de prijs. Voor in mijn kamer heb ik "stick art" gekocht. 6 van die stickers voor 9 dollar ipv 18. Het kleine kadertje voor in de badkamer was nog ongeveer $3 ipv. $8. En het past nog mooi ook. Voor de rest had ik nog een kaars gekocht die ook aan de helft van de prijs was.
Ik ben ook eindelijk toegekomen aan het ophangen van mijn spiegel. Ik heb eerst even eigenhandig wat gaten in de muur geboord om dan de plastieken muur dingetjes er in te vijzen en uiteindelijk mijn spiegel tussen de vier plastieken 'houdertjes' te plaatsen. Hij hangt iets te laag... maar ja. De gaten zitten in de muur en 't is geen zicht om er nog wat bij te boren. En met dank aan Lynn voor de foto's die ik zo maar tegen de muur heb geplakt met plakband :).
Mijn 2 kaarsjes en wat gedroogde bloemen:
Ik ben nu ook officieel 'STAFF' met mijn badge. Nu kunnen ze zich al niet meer vergissen of ik nu wel student ben of niet.
En dan ga ik nu maar mijn Amerikaanse maaltijd benuttigen: macaroni and cheese (met wat zelf toegevoegde 'gezonde' hamburgers) en ice tea.
Yumm...
Tuesday, October 18, 2011
:)
Gisteren was het een vrije dag en was ik met Nico zijn familie in Denver Braziliaans gaan eten voor Jacque haar verjaardag. Geweldig lekker.
Vandaag was het dan gewoon terug school - wat vlot voorbij ging. Toen ik na school aan de auto kwam, zag ik dat ik platte band had! Lap! Dan maar terug naar binnen om een 'man' te zoeken die me daarbij kon helpen. (Ik kan dat zelf ook hoor, maar khad nu eenmaal nette kleren aan en dan ging da zomaar nie eh). Ik had ook geen 'jack' om de auto omhoog te helpen. Nog al een geluk dat de leerkracht Spaans mij een handje kon helpen. Half uur aan gesukkeld en dan toch een nieuwe op gekregen.
Even bij het restaurant gestopt zodat Jesse het wiel kon nakijken, maar alles leek toch in orde. Morgen zet hij er een nieuwe op. Dan maar daar gegeten met Cassie en dan naar huis.
's Avonds was Nico langs gekomen en had hij van alles bij: eieren, brood, caprisun, ijs creme, pizza en een bos bloemen :). Zomaar uit het niets! Meeh wat ben ik toch een gelukzak.
:) :)
Vandaag was het dan gewoon terug school - wat vlot voorbij ging. Toen ik na school aan de auto kwam, zag ik dat ik platte band had! Lap! Dan maar terug naar binnen om een 'man' te zoeken die me daarbij kon helpen. (Ik kan dat zelf ook hoor, maar khad nu eenmaal nette kleren aan en dan ging da zomaar nie eh). Ik had ook geen 'jack' om de auto omhoog te helpen. Nog al een geluk dat de leerkracht Spaans mij een handje kon helpen. Half uur aan gesukkeld en dan toch een nieuwe op gekregen.
Even bij het restaurant gestopt zodat Jesse het wiel kon nakijken, maar alles leek toch in orde. Morgen zet hij er een nieuwe op. Dan maar daar gegeten met Cassie en dan naar huis.
's Avonds was Nico langs gekomen en had hij van alles bij: eieren, brood, caprisun, ijs creme, pizza en een bos bloemen :). Zomaar uit het niets! Meeh wat ben ik toch een gelukzak.
:) :)
Monday, October 17, 2011
Kort
Juist terug van een weekend in de bergen met _DSM (de jeugdgroep van New Life). Het team was geweldig en de sfeer was super. Ben wel super moe nu. Het kamp was van vrijdag tot zondag.
Vandaag heb ik geen school en gain we naar Denver.
Kort maar krachtig en weinig tijd !
Tuesday, October 11, 2011
Yes!
Heb gisteren 'Joseph: King of Dreams' volledig uitgekeken! (Waarschijnlijk omdat we die om 20u waren begonnen en die voor 22u al gedaan was). En Nico is thuis = happy me :)
Monday, October 10, 2011
Nico
Op dit moment kijken we 'Les Choristes' in mijn klas. Ik heb de eerste 45 minuten van de film dus al 6x gezien vandaag. En toch blijft die goed. Ik versta nu al voor de helft meer Frans dan eerst :). Deze week moet ik dus geen les geven. Vandaag en morgen film, woensdag nationale test dag voor de studenten en donderdag geven we zelf 'module' examens of 'midterm' exams. Nico komt zo meteen thuis!!!! Hij vertrok donderdag naar Canada met Desperation Band en komt vandaag eindelijk terug. Vier maanden was geen probleem, neu, maar vier dagen! Jongens toch!
Ik heb me wel goed bezig kunnen houden. Vrijdag was Jacque jarig en ben ik bij haar blijven slapen. Zaterdag heeft het gesneeuwd! Gewoon vollebak winter. Pikes Peak ziet er schitterend uit op't moment. Super mooi. Ik ben toen maar bij Nico zijn thuis gebleven. Namiddag zijn Lili en ik nog gaan winkelen en hebben we een film gekeken 's avonds. Ik kan geen enkele film meer uitkijken. 10 minuten in de film en ik slaap al. Lukt me gewoon niet meer :D. Zondag was een drukke dag: soort van vergadering voor een 'meisjes groep' voor tieners, met een vriendin afgesproken in de kerk, na de kerk met een andere vriendin iets gaan eten, daarna naar een groep voor 'high school' geweest en 's avonds Mel nog opgepikt van de luchthaven. Terwijl ik dit schrijf, ondervind ik dat het moeilijker en moeilijker wordt om mijn gedachten in het Nederlands te formuleren. En nu is het maandag en zit ik weer bij Nico thuis. Ik ben dankbaar voor een 'family away from my family'. En nu maar wachten.... tot hij hier is... en nog maar wachten .... :)
Ik heb me wel goed bezig kunnen houden. Vrijdag was Jacque jarig en ben ik bij haar blijven slapen. Zaterdag heeft het gesneeuwd! Gewoon vollebak winter. Pikes Peak ziet er schitterend uit op't moment. Super mooi. Ik ben toen maar bij Nico zijn thuis gebleven. Namiddag zijn Lili en ik nog gaan winkelen en hebben we een film gekeken 's avonds. Ik kan geen enkele film meer uitkijken. 10 minuten in de film en ik slaap al. Lukt me gewoon niet meer :D. Zondag was een drukke dag: soort van vergadering voor een 'meisjes groep' voor tieners, met een vriendin afgesproken in de kerk, na de kerk met een andere vriendin iets gaan eten, daarna naar een groep voor 'high school' geweest en 's avonds Mel nog opgepikt van de luchthaven. Terwijl ik dit schrijf, ondervind ik dat het moeilijker en moeilijker wordt om mijn gedachten in het Nederlands te formuleren. En nu is het maandag en zit ik weer bij Nico thuis. Ik ben dankbaar voor een 'family away from my family'. En nu maar wachten.... tot hij hier is... en nog maar wachten .... :)
Monday, October 3, 2011
Foto's
Voor wie geen Facebook heeft, zet ik hier even wat foto's op van mijn appartement en mijn klaslokaal :).
Vuilbak
Dit weekend was weer één van vele emoties. De voorbije week heb ik geweend maar ook nog nooit zo hard gelachen. Een kleine anekdote:
Ik had een router gekocht voor ons draadloos internet. Nu we hadden dat geïnstalleerd, geen enkel probleem en dachten: de doos hebben we toch niet nodig. De CD hielden we bij, maar de doos met al de papieren gooiden we dus weg. Ok, geen probleem.
Totdat later die dag het internet plots ophield met bestaan. Wat nu? De CD opnieuw proberen... hmm... waar is die handleiding... Oh ja in de vuilbak, bij het karton, buiten, op straat! Oeps. Geen erg, Nico en ik gaan naar buiten, eens kijken of we de doos nog zien liggen in de grote groene container. Kan niet moeilijk zijn, ik had het er daarstraks nog maar bovenop gegooid. Met het licht van de gsm schijnen we even in de container... Wat zien we? Vuilzakken en vuilzakken, etensresten, pampers en nog meer vuilzakken. Oeps. Wel, er zit niks ander op dan maar even wat aan de kant te gooien en te kijken of we het niet zien liggen. De walm van verse kaka komt ons al tegemoet. Maar dan, de schittering van blauw en groen komt te voorschijn... helemaal onderaan in de container. Ik kan amper over de kant heen kijken dus klim ik er maar even op. Terwijl Nico mijn benen vasthoudt hang ik over de rand van de container en strek ik mijn armen uit zover ik kan. Ik moet er niet aan denken dat iemand mij hier ziet hangen. En dan begin ik te lachen. Mijn buik doet zo pijn van't lachen dat ik nog amper adem kan nemen. Ik kan me niet meer herinneren wanneer ik nog zo gelachen heb. En dan rijdt er toch wel een auto voorbij zeker. Ik grijp de doos en probeer terug te klauteren... Zodra ik de doos vastheb en omhoog trek, vallen alle papieren er toch niet uit zeker !! Nu moet ik er opnieuw in! Ik had mij juist gewassen, mijn haar hangt los en nu moet ik terug tussen de pampers, oude kleren en etensresten zoeken naar de papieren die niet verder naar beneden konden vallen. En ja, het is mij uiteindelijk toch gelukt, na wat spieren in mijn schouder verrekt te hebben. Nico heeft mij nog nooit zo zien lachen. Tranen liepen langs mijn wangen. Waarschijnlijk een van de grappigste gebeurtenissen tot nu toe :). Ge had er moeten bij zijn.
Ik had een router gekocht voor ons draadloos internet. Nu we hadden dat geïnstalleerd, geen enkel probleem en dachten: de doos hebben we toch niet nodig. De CD hielden we bij, maar de doos met al de papieren gooiden we dus weg. Ok, geen probleem.
Totdat later die dag het internet plots ophield met bestaan. Wat nu? De CD opnieuw proberen... hmm... waar is die handleiding... Oh ja in de vuilbak, bij het karton, buiten, op straat! Oeps. Geen erg, Nico en ik gaan naar buiten, eens kijken of we de doos nog zien liggen in de grote groene container. Kan niet moeilijk zijn, ik had het er daarstraks nog maar bovenop gegooid. Met het licht van de gsm schijnen we even in de container... Wat zien we? Vuilzakken en vuilzakken, etensresten, pampers en nog meer vuilzakken. Oeps. Wel, er zit niks ander op dan maar even wat aan de kant te gooien en te kijken of we het niet zien liggen. De walm van verse kaka komt ons al tegemoet. Maar dan, de schittering van blauw en groen komt te voorschijn... helemaal onderaan in de container. Ik kan amper over de kant heen kijken dus klim ik er maar even op. Terwijl Nico mijn benen vasthoudt hang ik over de rand van de container en strek ik mijn armen uit zover ik kan. Ik moet er niet aan denken dat iemand mij hier ziet hangen. En dan begin ik te lachen. Mijn buik doet zo pijn van't lachen dat ik nog amper adem kan nemen. Ik kan me niet meer herinneren wanneer ik nog zo gelachen heb. En dan rijdt er toch wel een auto voorbij zeker. Ik grijp de doos en probeer terug te klauteren... Zodra ik de doos vastheb en omhoog trek, vallen alle papieren er toch niet uit zeker !! Nu moet ik er opnieuw in! Ik had mij juist gewassen, mijn haar hangt los en nu moet ik terug tussen de pampers, oude kleren en etensresten zoeken naar de papieren die niet verder naar beneden konden vallen. En ja, het is mij uiteindelijk toch gelukt, na wat spieren in mijn schouder verrekt te hebben. Nico heeft mij nog nooit zo zien lachen. Tranen liepen langs mijn wangen. Waarschijnlijk een van de grappigste gebeurtenissen tot nu toe :). Ge had er moeten bij zijn.
Friday, September 30, 2011
Home sweet Home
Soms, terwijl ik naar huis rij, denk ik: 'Man, this is my life!' en dringt het niet altijd door dat dit nu echt mijn leven is. Door de week heb ik nooit tijd om mijn blog bij te werken en wanneer het dan weekend is weet ik opeens niet meer wat te vertellen. Ik zal maar ergens beginnen.
Zondag ben ik eindelijk in mijn eigen appartement ingetrokken. Na zaterdag een bed gekocht te hebben bij Ikea is het me dan toch gelukt om te 'verhuizen'. Tot mijn verbazing toch wel een emotioneel moment. Uiteindelijk stond ik er toch precies alleen voor. Ik nam afscheid van Nico en reed alleen naar huis. Vreemd gevoel. Net zo'n gevoel alsof ik elk moment in een vliegtuig moest stappen om terug naar België te keren. Heel even werd het me toen allemaal te veel. Acht jaar geleden had ik dit zelfde gevoel. We verhuisden naar Colorado en ik was in complete ontkenning tot ongeveer na een dikke twee weken. Toen ben ik bij papa op schoot gekropen en heb ik een goed half uur gehuild... ik had toen gezworen dat ik Amerika nooit leuk zou vinden! En nu zat ik hier weer. Een beetje alleen en geen papa om bij uit te huilen. Maar wel een Papa om mijn zorgen aan toe te vertrouwen.
Terug naar mijn kasten, tot nu toe staat er weinig op en heb ik overal nog veel plaats (... voor matrassen, personen en dergelijke hint hint). Ik heb nog geen echte foto's op FB kunnen zetten omdat mijn batterijen van mijn camera plat zijn en ik nog niet de kans gehad heb (of de wil) om er nieuwe te gaan kopen. Ik zal deze week er eens werk van maken.
Het appartement is aangenaam. Veel lawaai van spelende kinderen wanneer ik thuis kom van werken en af en toe horen we het wel wanneer er iemand boven ons een douche pakt. Maar voor de rest een hele fijne omgeving (mama - juist achter 'Mardel'). Maandagavond was Nico al langs gekomen en hebben we een uurtje op het balkon gezeten - gebabbeld over van alles en nog wat: dingen die we willen doen voor anderen, dingen die we samen willen bereiken. Van hem mag ik altijd op zijn schoot komen uitwenen als het nodig is. :)
Tijdens de week is het altijd druk en heb ik weinig tijd om nog ergens anders aan te denken. Tussen het verbeteren van testen en nakijken van lessen door moet er dan ook nog eten worden gekookt en worden opgeruimd. (Dat doet me eraan denken dat ik dringend mijn was nog eens moet doen!) Heb al vier keer voor mezelf gekookt en het is allemaal wel goed te eten - al zeg ik het zelf.
Deze hele week was het 'spirit week' op school. De week voor 'Homecoming' heeft elke dag een speciale naam: Disney Day, Crazy Hair Day, School Spirit day... en moeten de studenten zich dan naargelang verkleden. Ze waren niet te houden. De hele week was het zwoegen om ze in toom te houden. Hopelijk gaat dat volgende week wat beter. Woensdag morgen was het 'See you at the Pole'. Gelovige studenten komen dan een half uurtje voor school begint rond de vlaggenmast staan en bidden voor hun school en hun medestudenten. Het was heel bemoedigend om te zien hoe meer dan 50 studenten en leerkrachten samen rond die mast stonden. De directeur heeft zelfs drie verschillende keren gebeden. Een erg nederig moment.
En nu is het dus weer weekend. Tijd om te reflecteren, na te denken en vooral niks te doen. (Behalve dan morgen van 21-24u want dan moet ik gaan helpen bij 'the homecoming dance'.) Morgen ga ik ook op zoek gaan naar een Franse film. Even op adem komen van het lesgeven en maar een goeie film tonen :) Kan geen kwaad eh...
Eveline
Zondag ben ik eindelijk in mijn eigen appartement ingetrokken. Na zaterdag een bed gekocht te hebben bij Ikea is het me dan toch gelukt om te 'verhuizen'. Tot mijn verbazing toch wel een emotioneel moment. Uiteindelijk stond ik er toch precies alleen voor. Ik nam afscheid van Nico en reed alleen naar huis. Vreemd gevoel. Net zo'n gevoel alsof ik elk moment in een vliegtuig moest stappen om terug naar België te keren. Heel even werd het me toen allemaal te veel. Acht jaar geleden had ik dit zelfde gevoel. We verhuisden naar Colorado en ik was in complete ontkenning tot ongeveer na een dikke twee weken. Toen ben ik bij papa op schoot gekropen en heb ik een goed half uur gehuild... ik had toen gezworen dat ik Amerika nooit leuk zou vinden! En nu zat ik hier weer. Een beetje alleen en geen papa om bij uit te huilen. Maar wel een Papa om mijn zorgen aan toe te vertrouwen.
Terug naar mijn kasten, tot nu toe staat er weinig op en heb ik overal nog veel plaats (... voor matrassen, personen en dergelijke hint hint). Ik heb nog geen echte foto's op FB kunnen zetten omdat mijn batterijen van mijn camera plat zijn en ik nog niet de kans gehad heb (of de wil) om er nieuwe te gaan kopen. Ik zal deze week er eens werk van maken.
Het appartement is aangenaam. Veel lawaai van spelende kinderen wanneer ik thuis kom van werken en af en toe horen we het wel wanneer er iemand boven ons een douche pakt. Maar voor de rest een hele fijne omgeving (mama - juist achter 'Mardel'). Maandagavond was Nico al langs gekomen en hebben we een uurtje op het balkon gezeten - gebabbeld over van alles en nog wat: dingen die we willen doen voor anderen, dingen die we samen willen bereiken. Van hem mag ik altijd op zijn schoot komen uitwenen als het nodig is. :)
Tijdens de week is het altijd druk en heb ik weinig tijd om nog ergens anders aan te denken. Tussen het verbeteren van testen en nakijken van lessen door moet er dan ook nog eten worden gekookt en worden opgeruimd. (Dat doet me eraan denken dat ik dringend mijn was nog eens moet doen!) Heb al vier keer voor mezelf gekookt en het is allemaal wel goed te eten - al zeg ik het zelf.
Deze hele week was het 'spirit week' op school. De week voor 'Homecoming' heeft elke dag een speciale naam: Disney Day, Crazy Hair Day, School Spirit day... en moeten de studenten zich dan naargelang verkleden. Ze waren niet te houden. De hele week was het zwoegen om ze in toom te houden. Hopelijk gaat dat volgende week wat beter. Woensdag morgen was het 'See you at the Pole'. Gelovige studenten komen dan een half uurtje voor school begint rond de vlaggenmast staan en bidden voor hun school en hun medestudenten. Het was heel bemoedigend om te zien hoe meer dan 50 studenten en leerkrachten samen rond die mast stonden. De directeur heeft zelfs drie verschillende keren gebeden. Een erg nederig moment.
En nu is het dus weer weekend. Tijd om te reflecteren, na te denken en vooral niks te doen. (Behalve dan morgen van 21-24u want dan moet ik gaan helpen bij 'the homecoming dance'.) Morgen ga ik ook op zoek gaan naar een Franse film. Even op adem komen van het lesgeven en maar een goeie film tonen :) Kan geen kwaad eh...
Eveline
Friday, September 23, 2011
Oeps nog vergeten
Ik leid een club: Knowledge Bowl. Ooit al de film Mean Girls gezien waarin Lindsay Lohan op het laatst moet meedoen aan een wedstrijd om te zien wie het slimst is? Ja, zo een groep komt dus elke donderdag oefenen in mijn klas en ik mag even de vragen stellen. Nu zaterdag hebben ze zelfs een wedstrijd.
Ik moet op 1 oktober ook naar een 'Homecoming Dance' als chaperone.
Jaja ...
Ik moet op 1 oktober ook naar een 'Homecoming Dance' als chaperone.
Jaja ...
Sorry voor de lange uitleg !!
En er is weer een week voorbij. Deze ging veel sneller dan de laatste. Ik begin het qua organisatie al een beetje onder de knie te krijgen. Als ik mij donderdag en vrijdag voorbereid voor de week erna dan moet ik tijdens de week thuis niet meer extra voorbereiden. Hopelijk kan ik dat een beetje volhouden. Elke woensdag krijgen de leerlingen dan een toets over de geziene leerstof van de afgelopen week. (Sorry, deze blog kan een beetje van de hak op de tak springen - ik schrijf maar wat in mij opkomt).
Nu ik twee weken heb lesgegeven zijn ze al 4 keer komen observeren. Twee keer is de Vice Principal gekomen en de andere twee keer is de Foreign Language expert komen kijken. De vice principal had geen werkpunten, die vond het maar allemaal geweldig. Goed dat die geen Frans verstaat dan ;). De expert had enkele tips over hun manier van lesgeven - wat toch wat anders is dan wat ik gewoon ben. Ze werken hier vooral met Total Physical Response. Door het geven van bevelen leren de leerlingen sneller. Of we werkten met 'petit' en dan moest ik een woord zeggen, bv. 'ma soeur', en tot drie tellen. Op de derde tel moesten de leerlingen dan 'ma petite soeur' zeggen. En zo moet je dat dan bij ongeveer alles kunnen aanpassen.
Hun niveau is erg laag. Ze schrijven erg veel fouten en ik was heel vriendelijk in het geven van punten. Als ze ook maar ergens in de buurt waren of ik het eruit kon halen, kregen ze er een punt voor. Kinderen in het vijfde en zesde leerjaar doen beter hun best in België. Als je hier zegt: woensdag is er een toets (een week op voorhand) dan zijn er nog die er totaal niks voor doen en maar zien wat er van komt. Heel gek. Ik denk dat ze gewoon geen 'leerstrategieën' hebben zoals bij ons.
Ik heb een 'foreign exchange' student uit Oekraïne en een uit Spanje. Het verschil tussen hun uitspraak en die van Amerikanen is enorm. Toch gek hoe dat zo kan verschillen want voor de studente van Oekraïne is dit ook haar eerste jaar Frans. De rest van de studenten zijn heel leuk. Ze doen hun best en zijn echt fijne, respectvolle mensen. Een meisje blijft mij 'ghetto' noemen omdat ik mijn punten gewoon op lijntjes papier schrijf en een super oude gsm van Walmart gebruik. Zij is Afrikaans-Amerikaans en praat ook echt zo met een stereotiep accent. Ze kijkt graag 'Madea' en toen ik 'hallelujer' zei waren we meteen vrienden :).
Elke vrijdag namiddag zijn de studenten al om 14u05 vrij. Leerkrachten krijgen dan 'teacher training' tot 16u. (elke vrijdag!) Vandaag ging het over 'character ethics: being a role model, the stages of Kohlberg, respect, responsibility and using homework as a craft'. Ze hebben een heel systeem van lesgeven zelf uitgewerkt. Er zijn heel veel 'borden' in de klas. Op 1 bord schrijf je het doel voor die dag en de agenda (wat je precies gaat doen die dag). Op een ander bord zet je hun 'bellwork' en 'homefun'. Bellwork is een oefening/herhaling van ongeveer 5 minuten waar ze aan beginnen zodra ze de klas binnenkomen zodat de leerkracht de aanwezigheden kan noteren. Huiswerk noemt niet huiswerk maar 'homefun' dus. Elke dag rond 16u schrijf ik dan alles aan bord voor de volgende dag. Dit helpt me wel met mijn organisatie. Nu staat mijn bord dus ook klaar voor maandag en moet ik alleen wat opzoek werk doen dit weekend, zodat ik niet voor verrassingen kom te staan als ze me weer eens een vraag stellen zoals: 'wat is snottebel?' Buh!
Buiten het schoolleven schiet er niet veel over. Ik ben nog altijd op zoek naar een bed om mijn matras op te leggen. Heb wel al beddengoed en dergelijke maar woon dus nog altijd bij Nico. Morgen gaan we nog eens naar Ikea. Vorige week was er een breuk in de waterleiding en was het gesloten, maar morgen proberen we dus opnieuw. Seffens gaan we naar theMotif - een jazz bar in Old Colorado City. Heel leuk/chill :)
Sorry, dit was een geweldig lange post maar ik had even tijd, dus bij deze even alles op een rij gezet.
Laat me weten hoe het met jullie gaat! Wanneer ik een bed heb, zet ik wat foto's online :)
Love you all!
Eveline (Madame V.)
Nu ik twee weken heb lesgegeven zijn ze al 4 keer komen observeren. Twee keer is de Vice Principal gekomen en de andere twee keer is de Foreign Language expert komen kijken. De vice principal had geen werkpunten, die vond het maar allemaal geweldig. Goed dat die geen Frans verstaat dan ;). De expert had enkele tips over hun manier van lesgeven - wat toch wat anders is dan wat ik gewoon ben. Ze werken hier vooral met Total Physical Response. Door het geven van bevelen leren de leerlingen sneller. Of we werkten met 'petit' en dan moest ik een woord zeggen, bv. 'ma soeur', en tot drie tellen. Op de derde tel moesten de leerlingen dan 'ma petite soeur' zeggen. En zo moet je dat dan bij ongeveer alles kunnen aanpassen.
Hun niveau is erg laag. Ze schrijven erg veel fouten en ik was heel vriendelijk in het geven van punten. Als ze ook maar ergens in de buurt waren of ik het eruit kon halen, kregen ze er een punt voor. Kinderen in het vijfde en zesde leerjaar doen beter hun best in België. Als je hier zegt: woensdag is er een toets (een week op voorhand) dan zijn er nog die er totaal niks voor doen en maar zien wat er van komt. Heel gek. Ik denk dat ze gewoon geen 'leerstrategieën' hebben zoals bij ons.
Ik heb een 'foreign exchange' student uit Oekraïne en een uit Spanje. Het verschil tussen hun uitspraak en die van Amerikanen is enorm. Toch gek hoe dat zo kan verschillen want voor de studente van Oekraïne is dit ook haar eerste jaar Frans. De rest van de studenten zijn heel leuk. Ze doen hun best en zijn echt fijne, respectvolle mensen. Een meisje blijft mij 'ghetto' noemen omdat ik mijn punten gewoon op lijntjes papier schrijf en een super oude gsm van Walmart gebruik. Zij is Afrikaans-Amerikaans en praat ook echt zo met een stereotiep accent. Ze kijkt graag 'Madea' en toen ik 'hallelujer' zei waren we meteen vrienden :).
Elke vrijdag namiddag zijn de studenten al om 14u05 vrij. Leerkrachten krijgen dan 'teacher training' tot 16u. (elke vrijdag!) Vandaag ging het over 'character ethics: being a role model, the stages of Kohlberg, respect, responsibility and using homework as a craft'. Ze hebben een heel systeem van lesgeven zelf uitgewerkt. Er zijn heel veel 'borden' in de klas. Op 1 bord schrijf je het doel voor die dag en de agenda (wat je precies gaat doen die dag). Op een ander bord zet je hun 'bellwork' en 'homefun'. Bellwork is een oefening/herhaling van ongeveer 5 minuten waar ze aan beginnen zodra ze de klas binnenkomen zodat de leerkracht de aanwezigheden kan noteren. Huiswerk noemt niet huiswerk maar 'homefun' dus. Elke dag rond 16u schrijf ik dan alles aan bord voor de volgende dag. Dit helpt me wel met mijn organisatie. Nu staat mijn bord dus ook klaar voor maandag en moet ik alleen wat opzoek werk doen dit weekend, zodat ik niet voor verrassingen kom te staan als ze me weer eens een vraag stellen zoals: 'wat is snottebel?' Buh!
Buiten het schoolleven schiet er niet veel over. Ik ben nog altijd op zoek naar een bed om mijn matras op te leggen. Heb wel al beddengoed en dergelijke maar woon dus nog altijd bij Nico. Morgen gaan we nog eens naar Ikea. Vorige week was er een breuk in de waterleiding en was het gesloten, maar morgen proberen we dus opnieuw. Seffens gaan we naar theMotif - een jazz bar in Old Colorado City. Heel leuk/chill :)
Sorry, dit was een geweldig lange post maar ik had even tijd, dus bij deze even alles op een rij gezet.
Laat me weten hoe het met jullie gaat! Wanneer ik een bed heb, zet ik wat foto's online :)
Love you all!
Eveline (Madame V.)
Friday, September 16, 2011
One week down, 30 something more to go!
En mijn eerste week zit er op! Hopelijk vind ik snel een soort van routine in mijn dagelijkse bezigheden want om van 7u 's morgens tot 21u werken vind ik toch maar niks. De studenten zijn heel leuk. 'k Heb ze wat Belgische chocolade gegeven, dan zijn ze ook content eh. Hopelijk verhuis ik dit weekend. Ik ga morgen eens kijken voor een bed :). Ik heb een lijstje gemaakt met alles wat ik moet doen dit weekend. Te veel te doen en te weinig tijd. Wie vragen heeft moet ze maar stellen want mijn inspiratie is nu al op.
Hier een filmpje van mijn school:
http://www.youtube.com/watch?v=9QQmF5XVdyw
Hier een filmpje van mijn school:
http://www.youtube.com/watch?v=9QQmF5XVdyw
Tuesday, September 13, 2011
Quelle date sommes-nous aujourd'hui?
Nous sommes mardi le 13 septembre 2011. Zo beginnen we dus elke dag. Lijkt vanzelfsprekend, maar eer dat deze zin ook daadwerkelijk uit hun mond komt, is een ander paar mouwen. Maar we blijven natuurlijk vol zelfvertrouwen en geven altijd positieve feedback.
Vorig weekend heb ik een slaapkamer set gekocht, tweedehands wel: een kast met boekenkast, een bureau(tje) met stoel, een 'head board' en 'foot board' voor het bed en daar boven op kreeg ik ook nog een geweldig mooie (*sarcasme*) kader met een foto van een vuurtoren. Deze gaat hopelijk dienen om de foto die ik van Stephanie gekregen heb mee in te kaderen. Ik woon nog niet in het appartement totdat ik een bankkaart etc. ter beschikking heb. Dus bij deze geniet ik nog altijd van het geweldige gezelschap van Nico en familie. Het lijkt nog altijd niet echt. Ik ben echt super dankbaar om Nico nu zo goed als elke dag te zien. Nu mis ik die nog meer dan wanneer ik in België zat. Nico zit nu naast mij online wat highlights van de voetbal te bekijken en de commentaar is in't Hollands. Small world.
Het schoolleven is erg druk. Om 7uur ben ik aanwezig in school en probeer ik als een kip zonder kop al mijn papieren, lesvoorbereidingen en administratie in orde te krijgen. Er blijven elke dag wel nieuwe dingen bijkomen en Amerika heeft zo haar eigen manier om dingen te doen. Na school ben ik nog een goeie 3 uur bezig met het voorbereiden van lessen, ideeën en weet ik veel. De boeken die ze gebruiken zijn een puinhoop met veeel te veel informatie en een onduidelijke samenhang. Wat moet je dan doen? Ah, zelf maar kijken wat ze kennen en wat ze niet kennen en er iets van maken.
Jesse probeert op dit moment een duizendpoot te vangen en zegt "Oh, it's mad". Haha. Ok, ik ben moe. 23u15 = slaaptijd!
zzzz...
Vorig weekend heb ik een slaapkamer set gekocht, tweedehands wel: een kast met boekenkast, een bureau(tje) met stoel, een 'head board' en 'foot board' voor het bed en daar boven op kreeg ik ook nog een geweldig mooie (*sarcasme*) kader met een foto van een vuurtoren. Deze gaat hopelijk dienen om de foto die ik van Stephanie gekregen heb mee in te kaderen. Ik woon nog niet in het appartement totdat ik een bankkaart etc. ter beschikking heb. Dus bij deze geniet ik nog altijd van het geweldige gezelschap van Nico en familie. Het lijkt nog altijd niet echt. Ik ben echt super dankbaar om Nico nu zo goed als elke dag te zien. Nu mis ik die nog meer dan wanneer ik in België zat. Nico zit nu naast mij online wat highlights van de voetbal te bekijken en de commentaar is in't Hollands. Small world.
Het schoolleven is erg druk. Om 7uur ben ik aanwezig in school en probeer ik als een kip zonder kop al mijn papieren, lesvoorbereidingen en administratie in orde te krijgen. Er blijven elke dag wel nieuwe dingen bijkomen en Amerika heeft zo haar eigen manier om dingen te doen. Na school ben ik nog een goeie 3 uur bezig met het voorbereiden van lessen, ideeën en weet ik veel. De boeken die ze gebruiken zijn een puinhoop met veeel te veel informatie en een onduidelijke samenhang. Wat moet je dan doen? Ah, zelf maar kijken wat ze kennen en wat ze niet kennen en er iets van maken.
Jesse probeert op dit moment een duizendpoot te vangen en zegt "Oh, it's mad". Haha. Ok, ik ben moe. 23u15 = slaaptijd!
zzzz...
Saturday, September 10, 2011
Bownjoewr
Ik heb besloten om nu en dan een blog te schrijven om mijn Nederlands niet te vergeten terwijl ik hier mijn Frans bijschaaf en het leven in het Engels doormaak. Af en toe gooien Nico zijn ouders er wat Spaans tussendoor, maar doordat Michiel hier ook is kan ik mijn mooi Limburgs natuurlijk niet vergeten. Ge weet weeellll.
Vrijdag werd ik dus voor de leeuwen gegooid (grote Amerikaanse leeuwen in hun pubertijd). Wat een ervaring op zich! De klassen volgen elkaar super snel op en de leerkracht moet elk uur aan zijn/haar deur geen staan om de leerlingen te begroeten wanneer ze binnenkomen. Geen tijd dus om tussendoor snel iets te verbeteren, na te kijken of voor te bereiden. Het eerste uur om 7u30 heb ik geen vak. Ik kan dan wat voor mezelf in orde maken, maar zal de komende paar weken informatie ontvangen tijdens dit uur.
Dan begint het echte werk. Frans I met een groep van ongeveer 25 derde jaars: Freshmen. We maakten al maar meteen komaf met "bownjoewr" en "camment t'awpelles toe". De uitspraak van de klas die hierop volgde, was al een beetje beter. Frans II met ongeveer een twintigtal vierde jaars: Sophomores. Hier sprak al meteen een jongen mij aan met: "Can I ask you a question? Your boyfriend's name is Nico, right?" Hopla, tuurlijk kent iedereen Nico. Dat is dus ook geen geheim meer. De studenten van deze klas waren heel fijn. Hierna volgde opnieuw een klas van hetzelfde niveau en moesten we aan het eind een minuut stilte houden voor de gebeurtenissen van 9/11. Ook wordt in deze klas elke dag de "Pledge of Allegiance" gezegd. Ge moet het maar weten.
Na deze klas heb ik een half uurtje lunch. Een half uurtje... Ja, ja, wat doe je met een half uur. De 'teacher's lounge' zoeken, uw boterhammeke braaf opeten en hup, terug aan de slag met opnieuw een klas Frans II en opnieuw 25 studenten. Geen idee hoe ze allemaal heten. Tijdens deze les brak een meisje een tafel - tuurlijk, kan gebeuren dat een houten tafel gewoon doormidden breekt wanneer je er maar even aankomt. Zeeeeker. Maar, natuurlijk, geen tijd om te wachten want klassen zijn maar 49 minuten en 'time is money'. Die tafel ruimen we straks wel op. En dan na 49 minuten staan we weer aan de deur om de laatste klas te begroeten: 19 vijfde jaar studenten en 1 'teacher aide'. Dit laatste meisje kwam om 7u30 al mijn klas binnen om te vragen hoe ze mij kon helpen en dat ze beschikbaar was. Als ik posters had om tegen de muur te plakken wilde ze die wel ophangen, als ik vragen had, moest ik het haar maar vragen. Ik heb ze al maar wat laten verbeteren. Handig wel. De oudsten waren eerlijk gezegd de leuksten. Met hun kon ge echt gewoon praten en ze waren heel geïnteresseerd.
Na al deze lessen was het tijd voor nog een uurtje plannen. Ik liep rond van de business office naar de bibliotheek, opnieuw naar mijn klas en nog maar eens naar het onthaal. Op vrijdag eindigt de dag om 14u05 voor studenten, maar natuurlijk moeten de leerkrachten van 14u30 tot 16u overleggen met elkaar. Iedereen in de school is overdreven aardig en behulpzaam. Er zijn een heel aantal nieuwe leerkrachten die pas begonnen zijn dit jaar en de school telt 420 studenten, waarvan ik aan 120 lesgeef.
Bon, c'est la vie. En ik ben pomp af. Maandag begint het echte, echte werk.
A bientôt !
Vrijdag werd ik dus voor de leeuwen gegooid (grote Amerikaanse leeuwen in hun pubertijd). Wat een ervaring op zich! De klassen volgen elkaar super snel op en de leerkracht moet elk uur aan zijn/haar deur geen staan om de leerlingen te begroeten wanneer ze binnenkomen. Geen tijd dus om tussendoor snel iets te verbeteren, na te kijken of voor te bereiden. Het eerste uur om 7u30 heb ik geen vak. Ik kan dan wat voor mezelf in orde maken, maar zal de komende paar weken informatie ontvangen tijdens dit uur.
Dan begint het echte werk. Frans I met een groep van ongeveer 25 derde jaars: Freshmen. We maakten al maar meteen komaf met "bownjoewr" en "camment t'awpelles toe". De uitspraak van de klas die hierop volgde, was al een beetje beter. Frans II met ongeveer een twintigtal vierde jaars: Sophomores. Hier sprak al meteen een jongen mij aan met: "Can I ask you a question? Your boyfriend's name is Nico, right?" Hopla, tuurlijk kent iedereen Nico. Dat is dus ook geen geheim meer. De studenten van deze klas waren heel fijn. Hierna volgde opnieuw een klas van hetzelfde niveau en moesten we aan het eind een minuut stilte houden voor de gebeurtenissen van 9/11. Ook wordt in deze klas elke dag de "Pledge of Allegiance" gezegd. Ge moet het maar weten.
Na deze klas heb ik een half uurtje lunch. Een half uurtje... Ja, ja, wat doe je met een half uur. De 'teacher's lounge' zoeken, uw boterhammeke braaf opeten en hup, terug aan de slag met opnieuw een klas Frans II en opnieuw 25 studenten. Geen idee hoe ze allemaal heten. Tijdens deze les brak een meisje een tafel - tuurlijk, kan gebeuren dat een houten tafel gewoon doormidden breekt wanneer je er maar even aankomt. Zeeeeker. Maar, natuurlijk, geen tijd om te wachten want klassen zijn maar 49 minuten en 'time is money'. Die tafel ruimen we straks wel op. En dan na 49 minuten staan we weer aan de deur om de laatste klas te begroeten: 19 vijfde jaar studenten en 1 'teacher aide'. Dit laatste meisje kwam om 7u30 al mijn klas binnen om te vragen hoe ze mij kon helpen en dat ze beschikbaar was. Als ik posters had om tegen de muur te plakken wilde ze die wel ophangen, als ik vragen had, moest ik het haar maar vragen. Ik heb ze al maar wat laten verbeteren. Handig wel. De oudsten waren eerlijk gezegd de leuksten. Met hun kon ge echt gewoon praten en ze waren heel geïnteresseerd.
Na al deze lessen was het tijd voor nog een uurtje plannen. Ik liep rond van de business office naar de bibliotheek, opnieuw naar mijn klas en nog maar eens naar het onthaal. Op vrijdag eindigt de dag om 14u05 voor studenten, maar natuurlijk moeten de leerkrachten van 14u30 tot 16u overleggen met elkaar. Iedereen in de school is overdreven aardig en behulpzaam. Er zijn een heel aantal nieuwe leerkrachten die pas begonnen zijn dit jaar en de school telt 420 studenten, waarvan ik aan 120 lesgeef.
Bon, c'est la vie. En ik ben pomp af. Maandag begint het echte, echte werk.
A bientôt !
Subscribe to:
Posts (Atom)