Soms, terwijl ik naar huis rij, denk ik: 'Man, this is my life!' en dringt het niet altijd door dat dit nu echt mijn leven is. Door de week heb ik nooit tijd om mijn blog bij te werken en wanneer het dan weekend is weet ik opeens niet meer wat te vertellen. Ik zal maar ergens beginnen.
Zondag ben ik eindelijk in mijn eigen appartement ingetrokken. Na zaterdag een bed gekocht te hebben bij Ikea is het me dan toch gelukt om te 'verhuizen'. Tot mijn verbazing toch wel een emotioneel moment. Uiteindelijk stond ik er toch precies alleen voor. Ik nam afscheid van Nico en reed alleen naar huis. Vreemd gevoel. Net zo'n gevoel alsof ik elk moment in een vliegtuig moest stappen om terug naar België te keren. Heel even werd het me toen allemaal te veel. Acht jaar geleden had ik dit zelfde gevoel. We verhuisden naar Colorado en ik was in complete ontkenning tot ongeveer na een dikke twee weken. Toen ben ik bij papa op schoot gekropen en heb ik een goed half uur gehuild... ik had toen gezworen dat ik Amerika nooit leuk zou vinden! En nu zat ik hier weer. Een beetje alleen en geen papa om bij uit te huilen. Maar wel een Papa om mijn zorgen aan toe te vertrouwen.
Terug naar mijn kasten, tot nu toe staat er weinig op en heb ik overal nog veel plaats (... voor matrassen, personen en dergelijke hint hint). Ik heb nog geen echte foto's op FB kunnen zetten omdat mijn batterijen van mijn camera plat zijn en ik nog niet de kans gehad heb (of de wil) om er nieuwe te gaan kopen. Ik zal deze week er eens werk van maken.
Het appartement is aangenaam. Veel lawaai van spelende kinderen wanneer ik thuis kom van werken en af en toe horen we het wel wanneer er iemand boven ons een douche pakt. Maar voor de rest een hele fijne omgeving (mama - juist achter 'Mardel'). Maandagavond was Nico al langs gekomen en hebben we een uurtje op het balkon gezeten - gebabbeld over van alles en nog wat: dingen die we willen doen voor anderen, dingen die we samen willen bereiken. Van hem mag ik altijd op zijn schoot komen uitwenen als het nodig is. :)
Tijdens de week is het altijd druk en heb ik weinig tijd om nog ergens anders aan te denken. Tussen het verbeteren van testen en nakijken van lessen door moet er dan ook nog eten worden gekookt en worden opgeruimd. (Dat doet me eraan denken dat ik dringend mijn was nog eens moet doen!) Heb al vier keer voor mezelf gekookt en het is allemaal wel goed te eten - al zeg ik het zelf.
Deze hele week was het 'spirit week' op school. De week voor 'Homecoming' heeft elke dag een speciale naam: Disney Day, Crazy Hair Day, School Spirit day... en moeten de studenten zich dan naargelang verkleden. Ze waren niet te houden. De hele week was het zwoegen om ze in toom te houden. Hopelijk gaat dat volgende week wat beter. Woensdag morgen was het 'See you at the Pole'. Gelovige studenten komen dan een half uurtje voor school begint rond de vlaggenmast staan en bidden voor hun school en hun medestudenten. Het was heel bemoedigend om te zien hoe meer dan 50 studenten en leerkrachten samen rond die mast stonden. De directeur heeft zelfs drie verschillende keren gebeden. Een erg nederig moment.
En nu is het dus weer weekend. Tijd om te reflecteren, na te denken en vooral niks te doen. (Behalve dan morgen van 21-24u want dan moet ik gaan helpen bij 'the homecoming dance'.) Morgen ga ik ook op zoek gaan naar een Franse film. Even op adem komen van het lesgeven en maar een goeie film tonen :) Kan geen kwaad eh...
Eveline
Friday, September 30, 2011
Friday, September 23, 2011
Oeps nog vergeten
Ik leid een club: Knowledge Bowl. Ooit al de film Mean Girls gezien waarin Lindsay Lohan op het laatst moet meedoen aan een wedstrijd om te zien wie het slimst is? Ja, zo een groep komt dus elke donderdag oefenen in mijn klas en ik mag even de vragen stellen. Nu zaterdag hebben ze zelfs een wedstrijd.
Ik moet op 1 oktober ook naar een 'Homecoming Dance' als chaperone.
Jaja ...
Ik moet op 1 oktober ook naar een 'Homecoming Dance' als chaperone.
Jaja ...
Sorry voor de lange uitleg !!
En er is weer een week voorbij. Deze ging veel sneller dan de laatste. Ik begin het qua organisatie al een beetje onder de knie te krijgen. Als ik mij donderdag en vrijdag voorbereid voor de week erna dan moet ik tijdens de week thuis niet meer extra voorbereiden. Hopelijk kan ik dat een beetje volhouden. Elke woensdag krijgen de leerlingen dan een toets over de geziene leerstof van de afgelopen week. (Sorry, deze blog kan een beetje van de hak op de tak springen - ik schrijf maar wat in mij opkomt).
Nu ik twee weken heb lesgegeven zijn ze al 4 keer komen observeren. Twee keer is de Vice Principal gekomen en de andere twee keer is de Foreign Language expert komen kijken. De vice principal had geen werkpunten, die vond het maar allemaal geweldig. Goed dat die geen Frans verstaat dan ;). De expert had enkele tips over hun manier van lesgeven - wat toch wat anders is dan wat ik gewoon ben. Ze werken hier vooral met Total Physical Response. Door het geven van bevelen leren de leerlingen sneller. Of we werkten met 'petit' en dan moest ik een woord zeggen, bv. 'ma soeur', en tot drie tellen. Op de derde tel moesten de leerlingen dan 'ma petite soeur' zeggen. En zo moet je dat dan bij ongeveer alles kunnen aanpassen.
Hun niveau is erg laag. Ze schrijven erg veel fouten en ik was heel vriendelijk in het geven van punten. Als ze ook maar ergens in de buurt waren of ik het eruit kon halen, kregen ze er een punt voor. Kinderen in het vijfde en zesde leerjaar doen beter hun best in België. Als je hier zegt: woensdag is er een toets (een week op voorhand) dan zijn er nog die er totaal niks voor doen en maar zien wat er van komt. Heel gek. Ik denk dat ze gewoon geen 'leerstrategieën' hebben zoals bij ons.
Ik heb een 'foreign exchange' student uit Oekraïne en een uit Spanje. Het verschil tussen hun uitspraak en die van Amerikanen is enorm. Toch gek hoe dat zo kan verschillen want voor de studente van Oekraïne is dit ook haar eerste jaar Frans. De rest van de studenten zijn heel leuk. Ze doen hun best en zijn echt fijne, respectvolle mensen. Een meisje blijft mij 'ghetto' noemen omdat ik mijn punten gewoon op lijntjes papier schrijf en een super oude gsm van Walmart gebruik. Zij is Afrikaans-Amerikaans en praat ook echt zo met een stereotiep accent. Ze kijkt graag 'Madea' en toen ik 'hallelujer' zei waren we meteen vrienden :).
Elke vrijdag namiddag zijn de studenten al om 14u05 vrij. Leerkrachten krijgen dan 'teacher training' tot 16u. (elke vrijdag!) Vandaag ging het over 'character ethics: being a role model, the stages of Kohlberg, respect, responsibility and using homework as a craft'. Ze hebben een heel systeem van lesgeven zelf uitgewerkt. Er zijn heel veel 'borden' in de klas. Op 1 bord schrijf je het doel voor die dag en de agenda (wat je precies gaat doen die dag). Op een ander bord zet je hun 'bellwork' en 'homefun'. Bellwork is een oefening/herhaling van ongeveer 5 minuten waar ze aan beginnen zodra ze de klas binnenkomen zodat de leerkracht de aanwezigheden kan noteren. Huiswerk noemt niet huiswerk maar 'homefun' dus. Elke dag rond 16u schrijf ik dan alles aan bord voor de volgende dag. Dit helpt me wel met mijn organisatie. Nu staat mijn bord dus ook klaar voor maandag en moet ik alleen wat opzoek werk doen dit weekend, zodat ik niet voor verrassingen kom te staan als ze me weer eens een vraag stellen zoals: 'wat is snottebel?' Buh!
Buiten het schoolleven schiet er niet veel over. Ik ben nog altijd op zoek naar een bed om mijn matras op te leggen. Heb wel al beddengoed en dergelijke maar woon dus nog altijd bij Nico. Morgen gaan we nog eens naar Ikea. Vorige week was er een breuk in de waterleiding en was het gesloten, maar morgen proberen we dus opnieuw. Seffens gaan we naar theMotif - een jazz bar in Old Colorado City. Heel leuk/chill :)
Sorry, dit was een geweldig lange post maar ik had even tijd, dus bij deze even alles op een rij gezet.
Laat me weten hoe het met jullie gaat! Wanneer ik een bed heb, zet ik wat foto's online :)
Love you all!
Eveline (Madame V.)
Nu ik twee weken heb lesgegeven zijn ze al 4 keer komen observeren. Twee keer is de Vice Principal gekomen en de andere twee keer is de Foreign Language expert komen kijken. De vice principal had geen werkpunten, die vond het maar allemaal geweldig. Goed dat die geen Frans verstaat dan ;). De expert had enkele tips over hun manier van lesgeven - wat toch wat anders is dan wat ik gewoon ben. Ze werken hier vooral met Total Physical Response. Door het geven van bevelen leren de leerlingen sneller. Of we werkten met 'petit' en dan moest ik een woord zeggen, bv. 'ma soeur', en tot drie tellen. Op de derde tel moesten de leerlingen dan 'ma petite soeur' zeggen. En zo moet je dat dan bij ongeveer alles kunnen aanpassen.
Hun niveau is erg laag. Ze schrijven erg veel fouten en ik was heel vriendelijk in het geven van punten. Als ze ook maar ergens in de buurt waren of ik het eruit kon halen, kregen ze er een punt voor. Kinderen in het vijfde en zesde leerjaar doen beter hun best in België. Als je hier zegt: woensdag is er een toets (een week op voorhand) dan zijn er nog die er totaal niks voor doen en maar zien wat er van komt. Heel gek. Ik denk dat ze gewoon geen 'leerstrategieën' hebben zoals bij ons.
Ik heb een 'foreign exchange' student uit Oekraïne en een uit Spanje. Het verschil tussen hun uitspraak en die van Amerikanen is enorm. Toch gek hoe dat zo kan verschillen want voor de studente van Oekraïne is dit ook haar eerste jaar Frans. De rest van de studenten zijn heel leuk. Ze doen hun best en zijn echt fijne, respectvolle mensen. Een meisje blijft mij 'ghetto' noemen omdat ik mijn punten gewoon op lijntjes papier schrijf en een super oude gsm van Walmart gebruik. Zij is Afrikaans-Amerikaans en praat ook echt zo met een stereotiep accent. Ze kijkt graag 'Madea' en toen ik 'hallelujer' zei waren we meteen vrienden :).
Elke vrijdag namiddag zijn de studenten al om 14u05 vrij. Leerkrachten krijgen dan 'teacher training' tot 16u. (elke vrijdag!) Vandaag ging het over 'character ethics: being a role model, the stages of Kohlberg, respect, responsibility and using homework as a craft'. Ze hebben een heel systeem van lesgeven zelf uitgewerkt. Er zijn heel veel 'borden' in de klas. Op 1 bord schrijf je het doel voor die dag en de agenda (wat je precies gaat doen die dag). Op een ander bord zet je hun 'bellwork' en 'homefun'. Bellwork is een oefening/herhaling van ongeveer 5 minuten waar ze aan beginnen zodra ze de klas binnenkomen zodat de leerkracht de aanwezigheden kan noteren. Huiswerk noemt niet huiswerk maar 'homefun' dus. Elke dag rond 16u schrijf ik dan alles aan bord voor de volgende dag. Dit helpt me wel met mijn organisatie. Nu staat mijn bord dus ook klaar voor maandag en moet ik alleen wat opzoek werk doen dit weekend, zodat ik niet voor verrassingen kom te staan als ze me weer eens een vraag stellen zoals: 'wat is snottebel?' Buh!
Buiten het schoolleven schiet er niet veel over. Ik ben nog altijd op zoek naar een bed om mijn matras op te leggen. Heb wel al beddengoed en dergelijke maar woon dus nog altijd bij Nico. Morgen gaan we nog eens naar Ikea. Vorige week was er een breuk in de waterleiding en was het gesloten, maar morgen proberen we dus opnieuw. Seffens gaan we naar theMotif - een jazz bar in Old Colorado City. Heel leuk/chill :)
Sorry, dit was een geweldig lange post maar ik had even tijd, dus bij deze even alles op een rij gezet.
Laat me weten hoe het met jullie gaat! Wanneer ik een bed heb, zet ik wat foto's online :)
Love you all!
Eveline (Madame V.)
Friday, September 16, 2011
One week down, 30 something more to go!
En mijn eerste week zit er op! Hopelijk vind ik snel een soort van routine in mijn dagelijkse bezigheden want om van 7u 's morgens tot 21u werken vind ik toch maar niks. De studenten zijn heel leuk. 'k Heb ze wat Belgische chocolade gegeven, dan zijn ze ook content eh. Hopelijk verhuis ik dit weekend. Ik ga morgen eens kijken voor een bed :). Ik heb een lijstje gemaakt met alles wat ik moet doen dit weekend. Te veel te doen en te weinig tijd. Wie vragen heeft moet ze maar stellen want mijn inspiratie is nu al op.
Hier een filmpje van mijn school:
http://www.youtube.com/watch?v=9QQmF5XVdyw
Hier een filmpje van mijn school:
http://www.youtube.com/watch?v=9QQmF5XVdyw
Tuesday, September 13, 2011
Quelle date sommes-nous aujourd'hui?
Nous sommes mardi le 13 septembre 2011. Zo beginnen we dus elke dag. Lijkt vanzelfsprekend, maar eer dat deze zin ook daadwerkelijk uit hun mond komt, is een ander paar mouwen. Maar we blijven natuurlijk vol zelfvertrouwen en geven altijd positieve feedback.
Vorig weekend heb ik een slaapkamer set gekocht, tweedehands wel: een kast met boekenkast, een bureau(tje) met stoel, een 'head board' en 'foot board' voor het bed en daar boven op kreeg ik ook nog een geweldig mooie (*sarcasme*) kader met een foto van een vuurtoren. Deze gaat hopelijk dienen om de foto die ik van Stephanie gekregen heb mee in te kaderen. Ik woon nog niet in het appartement totdat ik een bankkaart etc. ter beschikking heb. Dus bij deze geniet ik nog altijd van het geweldige gezelschap van Nico en familie. Het lijkt nog altijd niet echt. Ik ben echt super dankbaar om Nico nu zo goed als elke dag te zien. Nu mis ik die nog meer dan wanneer ik in België zat. Nico zit nu naast mij online wat highlights van de voetbal te bekijken en de commentaar is in't Hollands. Small world.
Het schoolleven is erg druk. Om 7uur ben ik aanwezig in school en probeer ik als een kip zonder kop al mijn papieren, lesvoorbereidingen en administratie in orde te krijgen. Er blijven elke dag wel nieuwe dingen bijkomen en Amerika heeft zo haar eigen manier om dingen te doen. Na school ben ik nog een goeie 3 uur bezig met het voorbereiden van lessen, ideeën en weet ik veel. De boeken die ze gebruiken zijn een puinhoop met veeel te veel informatie en een onduidelijke samenhang. Wat moet je dan doen? Ah, zelf maar kijken wat ze kennen en wat ze niet kennen en er iets van maken.
Jesse probeert op dit moment een duizendpoot te vangen en zegt "Oh, it's mad". Haha. Ok, ik ben moe. 23u15 = slaaptijd!
zzzz...
Vorig weekend heb ik een slaapkamer set gekocht, tweedehands wel: een kast met boekenkast, een bureau(tje) met stoel, een 'head board' en 'foot board' voor het bed en daar boven op kreeg ik ook nog een geweldig mooie (*sarcasme*) kader met een foto van een vuurtoren. Deze gaat hopelijk dienen om de foto die ik van Stephanie gekregen heb mee in te kaderen. Ik woon nog niet in het appartement totdat ik een bankkaart etc. ter beschikking heb. Dus bij deze geniet ik nog altijd van het geweldige gezelschap van Nico en familie. Het lijkt nog altijd niet echt. Ik ben echt super dankbaar om Nico nu zo goed als elke dag te zien. Nu mis ik die nog meer dan wanneer ik in België zat. Nico zit nu naast mij online wat highlights van de voetbal te bekijken en de commentaar is in't Hollands. Small world.
Het schoolleven is erg druk. Om 7uur ben ik aanwezig in school en probeer ik als een kip zonder kop al mijn papieren, lesvoorbereidingen en administratie in orde te krijgen. Er blijven elke dag wel nieuwe dingen bijkomen en Amerika heeft zo haar eigen manier om dingen te doen. Na school ben ik nog een goeie 3 uur bezig met het voorbereiden van lessen, ideeën en weet ik veel. De boeken die ze gebruiken zijn een puinhoop met veeel te veel informatie en een onduidelijke samenhang. Wat moet je dan doen? Ah, zelf maar kijken wat ze kennen en wat ze niet kennen en er iets van maken.
Jesse probeert op dit moment een duizendpoot te vangen en zegt "Oh, it's mad". Haha. Ok, ik ben moe. 23u15 = slaaptijd!
zzzz...
Saturday, September 10, 2011
Bownjoewr
Ik heb besloten om nu en dan een blog te schrijven om mijn Nederlands niet te vergeten terwijl ik hier mijn Frans bijschaaf en het leven in het Engels doormaak. Af en toe gooien Nico zijn ouders er wat Spaans tussendoor, maar doordat Michiel hier ook is kan ik mijn mooi Limburgs natuurlijk niet vergeten. Ge weet weeellll.
Vrijdag werd ik dus voor de leeuwen gegooid (grote Amerikaanse leeuwen in hun pubertijd). Wat een ervaring op zich! De klassen volgen elkaar super snel op en de leerkracht moet elk uur aan zijn/haar deur geen staan om de leerlingen te begroeten wanneer ze binnenkomen. Geen tijd dus om tussendoor snel iets te verbeteren, na te kijken of voor te bereiden. Het eerste uur om 7u30 heb ik geen vak. Ik kan dan wat voor mezelf in orde maken, maar zal de komende paar weken informatie ontvangen tijdens dit uur.
Dan begint het echte werk. Frans I met een groep van ongeveer 25 derde jaars: Freshmen. We maakten al maar meteen komaf met "bownjoewr" en "camment t'awpelles toe". De uitspraak van de klas die hierop volgde, was al een beetje beter. Frans II met ongeveer een twintigtal vierde jaars: Sophomores. Hier sprak al meteen een jongen mij aan met: "Can I ask you a question? Your boyfriend's name is Nico, right?" Hopla, tuurlijk kent iedereen Nico. Dat is dus ook geen geheim meer. De studenten van deze klas waren heel fijn. Hierna volgde opnieuw een klas van hetzelfde niveau en moesten we aan het eind een minuut stilte houden voor de gebeurtenissen van 9/11. Ook wordt in deze klas elke dag de "Pledge of Allegiance" gezegd. Ge moet het maar weten.
Na deze klas heb ik een half uurtje lunch. Een half uurtje... Ja, ja, wat doe je met een half uur. De 'teacher's lounge' zoeken, uw boterhammeke braaf opeten en hup, terug aan de slag met opnieuw een klas Frans II en opnieuw 25 studenten. Geen idee hoe ze allemaal heten. Tijdens deze les brak een meisje een tafel - tuurlijk, kan gebeuren dat een houten tafel gewoon doormidden breekt wanneer je er maar even aankomt. Zeeeeker. Maar, natuurlijk, geen tijd om te wachten want klassen zijn maar 49 minuten en 'time is money'. Die tafel ruimen we straks wel op. En dan na 49 minuten staan we weer aan de deur om de laatste klas te begroeten: 19 vijfde jaar studenten en 1 'teacher aide'. Dit laatste meisje kwam om 7u30 al mijn klas binnen om te vragen hoe ze mij kon helpen en dat ze beschikbaar was. Als ik posters had om tegen de muur te plakken wilde ze die wel ophangen, als ik vragen had, moest ik het haar maar vragen. Ik heb ze al maar wat laten verbeteren. Handig wel. De oudsten waren eerlijk gezegd de leuksten. Met hun kon ge echt gewoon praten en ze waren heel geïnteresseerd.
Na al deze lessen was het tijd voor nog een uurtje plannen. Ik liep rond van de business office naar de bibliotheek, opnieuw naar mijn klas en nog maar eens naar het onthaal. Op vrijdag eindigt de dag om 14u05 voor studenten, maar natuurlijk moeten de leerkrachten van 14u30 tot 16u overleggen met elkaar. Iedereen in de school is overdreven aardig en behulpzaam. Er zijn een heel aantal nieuwe leerkrachten die pas begonnen zijn dit jaar en de school telt 420 studenten, waarvan ik aan 120 lesgeef.
Bon, c'est la vie. En ik ben pomp af. Maandag begint het echte, echte werk.
A bientôt !
Vrijdag werd ik dus voor de leeuwen gegooid (grote Amerikaanse leeuwen in hun pubertijd). Wat een ervaring op zich! De klassen volgen elkaar super snel op en de leerkracht moet elk uur aan zijn/haar deur geen staan om de leerlingen te begroeten wanneer ze binnenkomen. Geen tijd dus om tussendoor snel iets te verbeteren, na te kijken of voor te bereiden. Het eerste uur om 7u30 heb ik geen vak. Ik kan dan wat voor mezelf in orde maken, maar zal de komende paar weken informatie ontvangen tijdens dit uur.
Dan begint het echte werk. Frans I met een groep van ongeveer 25 derde jaars: Freshmen. We maakten al maar meteen komaf met "bownjoewr" en "camment t'awpelles toe". De uitspraak van de klas die hierop volgde, was al een beetje beter. Frans II met ongeveer een twintigtal vierde jaars: Sophomores. Hier sprak al meteen een jongen mij aan met: "Can I ask you a question? Your boyfriend's name is Nico, right?" Hopla, tuurlijk kent iedereen Nico. Dat is dus ook geen geheim meer. De studenten van deze klas waren heel fijn. Hierna volgde opnieuw een klas van hetzelfde niveau en moesten we aan het eind een minuut stilte houden voor de gebeurtenissen van 9/11. Ook wordt in deze klas elke dag de "Pledge of Allegiance" gezegd. Ge moet het maar weten.
Na deze klas heb ik een half uurtje lunch. Een half uurtje... Ja, ja, wat doe je met een half uur. De 'teacher's lounge' zoeken, uw boterhammeke braaf opeten en hup, terug aan de slag met opnieuw een klas Frans II en opnieuw 25 studenten. Geen idee hoe ze allemaal heten. Tijdens deze les brak een meisje een tafel - tuurlijk, kan gebeuren dat een houten tafel gewoon doormidden breekt wanneer je er maar even aankomt. Zeeeeker. Maar, natuurlijk, geen tijd om te wachten want klassen zijn maar 49 minuten en 'time is money'. Die tafel ruimen we straks wel op. En dan na 49 minuten staan we weer aan de deur om de laatste klas te begroeten: 19 vijfde jaar studenten en 1 'teacher aide'. Dit laatste meisje kwam om 7u30 al mijn klas binnen om te vragen hoe ze mij kon helpen en dat ze beschikbaar was. Als ik posters had om tegen de muur te plakken wilde ze die wel ophangen, als ik vragen had, moest ik het haar maar vragen. Ik heb ze al maar wat laten verbeteren. Handig wel. De oudsten waren eerlijk gezegd de leuksten. Met hun kon ge echt gewoon praten en ze waren heel geïnteresseerd.
Na al deze lessen was het tijd voor nog een uurtje plannen. Ik liep rond van de business office naar de bibliotheek, opnieuw naar mijn klas en nog maar eens naar het onthaal. Op vrijdag eindigt de dag om 14u05 voor studenten, maar natuurlijk moeten de leerkrachten van 14u30 tot 16u overleggen met elkaar. Iedereen in de school is overdreven aardig en behulpzaam. Er zijn een heel aantal nieuwe leerkrachten die pas begonnen zijn dit jaar en de school telt 420 studenten, waarvan ik aan 120 lesgeef.
Bon, c'est la vie. En ik ben pomp af. Maandag begint het echte, echte werk.
A bientôt !
Subscribe to:
Posts (Atom)