Een eerste keer voor alles...

Jesse is nu ondertussen al 2 weken thuis. Het gaat beter met hem, zijn been is zich aan het herstellen, maar het ziet er toch naar uit dat het 6 maanden tot een jaar zal duren vooraleer hij volledig gerevalideerd is. Hij heeft zijn Harley ingeruild voor een iets kleinere versie:

Gisteren was het zijn verjaardag (en vandaag opnieuw: volgens de wet is het vandaag, volgens zijn eigen mama was het gisteren dus vieren we het natuurlijk twee keer eh) en heb ik hem een bel gekocht voor op zijn nieuwe aanwinst. Hij gebruikt het uitvoerig! Jacque heeft gisteren haar haren laten knippen voor St. Baldrick's Day. Een organisatie die geld inzamelt en zich inzet voor kanker patiënten. Ze heeft niet enkel een paar centimeter geschonken, maar haar hele hoofd laten scheren. Wat een durf! Ik zou het zelf niet kunnen...
Nico en ik zijn vrijdag naar Prom geweest. Nooit gedacht dat we dat opnieuw zouden doen. We hebben samen 'gechaperoned' zoals ze dat noemen. Was een leuke avond.
De reden voor mijn titel van deze blog is het volgende. Ik word me er echt van bewust hoe dit jaar en het hele verhuizen naar Amerika ik echt besef dat er echt een eerste keer is voor alles: eerste keer zelf rekeningen betalen, zelf mijn belastingen doen, voor de eerste keer naar de ER gaan en in een ziekenhuis worden opgenomen, de eerste keer zelf vakanties boeken, mijn eerste lening aanvragen, een eerste auto kopen, zelf verzekering zoeken, en een eerste keer dat er op mijn auto wordt ingereden!! Zeven maanden rij ik rond met de auto van Nico zijn papa. Nooit problemen mee gehad. Nooit ook maar iets aan de hand gehad. Ik heb nu twee weken mijn eigen, eerste auto, rijdt er toch geen 17 jarige tegen op zeker!! Er is een reden waarom ze in België pas vanaf 18 hun rijbewijs krijgen!! Mijn auto stond netjes geparkeerd aan de kerk wanneer ik buiten kom, er naar toe wandel en denk tot mezelf: 'Nee, dat kan mijn auto niet zijn...' De hele linkerbumper aan de achterkant gewoon volledig geschuurd, gekrast (of hoe ge het ook kunt noemen). Oooeeeeehhhhhhh!!! Nu mag ik mij morgen met de verzekering gaan bemoeien. Het blijft het ene papierwerk na het andere. Gelukkig hebben de mensen hun informatie achter gelaten en krijgen we het hopelijk opgelost. Er is dus echt een eerste keer voor alles.
On the bright side of things, nog maar 5 weken tot het einde van het schooljaar en dan fijn 2 maandjes vakantie. Ben al een reis aan't plannen naar Washington D.C.
Komt hopelijk in orde :).

Eventful

Het wordt weer eens tijd voor een nieuw blog bericht. Spring Break is ondertussen ook al 2 weken achter de rug. Het was een rustige week met prachtig weer. Heb voor school kunnen werken maar heb ook van de vakantie kunnen genieten. Had War Horse en Hunger Games gekeken. Twee goede films wel. Ben wat in Denver gaan shoppen (H&M) en na wat rondkijken op het internet een auto op't oog gekregen. Ik reed dus nog altijd rond met de auto van Nico zijn papa en het werd stilletjes aan tijd om die terug te geven. Dus zijn we met z'n allen (ik en Nico's ouders) toch maar eens gaan kijken. Na wat kijken, rondrijden, nog eens kijken, nog maar wat nadenken, iemand anders eens laten rijden, hadden we besloten dat het een goed idee was om die auto dan maar te kopen. Geld hadden we nog niet, dus gingen we de auto maandag of dinsdag komen halen. De week erna bleek drukker te zijn dan ik dacht. Van school meteen door naar de kerk om piano te oefenen voor woensdagavond en zondagmorgen. Maandag oefenen, dinsdag oefenen, woensdag spelen en toen was het al donderdag. Nog altijd geen auto gaan halen. Donderdag eindelijk wat tijd om even te bekomen en om half 9 's avonds wacht ik op Nico die van plan is om langs te komen na zijn 'band practice'. Nico zijn mama stuurt mij een bericht en vraagt of Nico bij mij is , want ze moet hem dringend spreken. Krijg ik te horen dat Jesse, Nico zijn papa, een ongeluk heeft gehad met de moto en op spoed ligt. (Alles is ok nu. Heeft een operatie gehad en moet minstens 6 maand revalideren).

 Ik maar mijn trui over mijn pyjama (ja, om half 9 heb ik mijn pyjama al aan) aangedaan en vertrokken met alleen mijn portefeuille en gsm in de hand. Wanneer ik daar aankom, is iedereen al daar. Jacque komt even naar buiten zodat ik in haar plaats naar binnen kan. Jesse heeft veel geluk gehad. Maar goed dat hij een helm ophad: 7 gebroken ribben, een gekneusde long, gebroken enkel, been en knie. Ik ga daar binnen en ik voel me al wat minder goed. Heb al een hele tijd pijn in mijn rug en opeens begon dat nog meer pijn te doen. Komt de 'bone' dokter even binnen (à la Callie Torres maar dan een man en niet zo knap als Avery of Shepherd) en begint even uit te leggen hoe alles wel gebroken is. Ik voel me nog slechter en zeg: Ik ga flauwvallen. Had het amper gezegd of ik was al neergegaan. Voor ik het weet word ik wakker in een ziekenhuisbed naast Jesse. Jong, jong, hoe ik mij schaamde. Nico gans in paniek. Natuurlijk was ik lijkbleek en reageerde ik niet voor een aantal seconden. Eerst zijn papa, dan ik... Maar, alles bleek dan toch in orde te zijn na wat bloeddruk nemen etc. Heeft mij wel schoon $100 gekost. Rond 1 uur waren we daar pas buiten en voelde ik me nog tamelijk slap. Mij de volgende dag maar ziek gemeld en het wat rustig aan gedaan. Jesse gaan bezoeken en 's avonds met Nico toch de auto in Denver gaan halen.

Zaterdag verzekering gekocht, platen gaan halen enzovoort en namiddag Jesse opnieuw gaan bezoeken na zijn operatie aan zijn knie. Zondag was het dan Pasen. Eerst naar de kerk geweest, iets gaan eten met Jacque en dan 's avonds nog maar eens naar het ziekenhuis voor een 'paasfeest'. De familie Myers had overschot van hun eten gebracht en zo hebben we het nog een beetje kunnen vieren.

En maandag was het dan maar weer aan't werk. Ik geef nu elke dag een half uurtje Nederlandse les aan een jongen van mijn klas. Hij kan het heel goed en onthoudt super veel op korte tijd. 's Avonds dan maar mijn belastingen gedaan en het ziekenhuis betaald. Dinsdag heeft Nico met Desperation Band een nieuwe CD uitgebracht. Hier kan je wat demo's beluisteren en de CD kopen: http://itunes.apple.com/us/album/center-of-it-all/id513137095

Woensdag was het DSM (jeugd) en heeft het serieus wat geonweerd. En vandaag na school is Nico langsgekomen, hebben we samen spaghetti gemaakt en zijn we naar Chuck-e-Cheese's geweest (een soort van binnenkermis - voor kleine kinderen wel te verstaan). Was leuk :)

Citaat van de week (een studente in mijn klas in het midden van de les terwijl je niks mag eten in de les):
Studente: "Look at my baby M&M's!" (houdt een kleine m&m omhoog om het mij te laten zien)
Ik: "Why do you even have M&M's right now?"
Studente: "What? It doesn't count. They're not real!"

Ik wou dat ik meer dingen kon onthouden ... :D

Eveline