LET'S BLESS NICO PEREZ!

Dear friends and family, 

As many of you know, Nico's car got stolen about two weeks ago. He parked it in front of his door on Friday night and Saturday morning it was gone. Sadly, there were also a few piano's, a friend's guitar, cables and other valuable items in the back and the trunk that will not be covered by the insurance claim. With a wedding coming up, we are saving all the money we can so anything you would like to give would be such an incredible blessing. 

Our goal is to raise $5000 to cover the expenses of the equipment and its shipment by October 16, 2012.

A lot of you have expressed the desire to help and we want to make it as easy as possible for you. Nico's family and I have set up a PayPal donation fund. A percentage of the money goes toward PayPal fees but most of it will go to Nico. All you have to do is click on the 'donate' button on the right, follow the steps to pay with your credit card and you will be all set. 

We are placing this at a high place of urgency as this unfortunate event has put a strain on Nico. These instruments are detrimental to his position as a worship leader as well as his ministry with Desperation Band. 

I have included some links to websites to give you an idea of the equipment that was taken. 

Nord Electro 3 HP (the piano he proposed to me with ☹)
Gator Case
Alesis Micron Synth
Alesis Gator Case
Portable Piano Stand
$500 worth of cables  
other valuable items
(Yes, this stuff surprisingly all fit in his car.)

Nico has the faithful heart of a worshipper and servant. We trust in the Lord that he will be blessed beyond every expectation for his Kingdom. 

We are grateful to all of you! 

Love, 

Eveline & the Perez family

                                                                           

Turn, turn, turn, turn, there is a season turn, turn..

Even overlopen wat er de laatste weken gebeurd is:
- Nico zijn verjaardagsfeestje was een verrassing en was een succes :). Het was een hele leuke avond met veel vrienden, veel plezier en natuurlijk veel eten. Hij had geen idee en was echt overweldigd. De dag erna zijn we samen gaan ontbijten en 's avonds dan uit eten geweest. Een typisch Colorado restaurant waar ik hert gegeten heb. Het had gesmaakt!

- Er blijven nog amper 2 weken les over. Eén week les, één week examens en dan is het voorbij.

- Ondertussen is Nico gestopt op zijn werk. Een heel verhaal ook wel. Het ging al een paar maanden een beetje moeilijk. Hij voelde zich niet echt gewenst. Hij werkte halftijds als aanbiddingsleider in de kerk en wilde altijd fulltime gaan werken, maar ze hadden niks voor hem. Dan nemen ze in één keer iemand anders aan, vanuit een andere staat... helemaal van buiten af en verhuizen ze Nico naar een andere afdeling. Dit was voor hem een teken om het maar beter ergens anders te gaan zoeken dus heeft hij zijn ontslag ingediend. Hij blijft wel nog altijd bij de Desperationband. Nu blijft het uitkijken naar iets nieuw, een nieuwe kans en meer mogelijkheden.

- Donderdagavond was ik met Nico zijn ouders naar een playoff match van de Nuggets tegen de Lakers geweest (basketbal). Het was een geweldige match! Spannend van begin tot eind. Het publiek was super uitbundig. Ik wou dat ik het beter kon omschrijven, maar het was gewoon heel leuk. Zo veel enthousiasme en passie. Geweldig om te zien. Ze hadden gewonnen met 113-94.

Vandaag waren Nico en ik naar Boonzaaijers geweest. Boonzaaijers is een Nederlandse bakkerij. Eén keer per maand komt er een groep Nederlanders samen voor een koffie uurtje. We hadden een appelflap en oliebol besteld. Was echt wel lekker. Het was leuk om Nederlands te praten, het voelde een beetje meer als thuis aan. Heel leuk.

Nu kijken we dus uit naar het einde van het schooljaar en 10 dagen Virginia in juni :).
Mijn auto is ondertussen ook gemaakt... (of had ik dat al gezegd, ik moet mijn andere blogs eens nalezen haha).

P.S. Gelukkige moederdag aan mijn liefste mama!! Love you x

Eveline

Een eerste keer voor alles...

Jesse is nu ondertussen al 2 weken thuis. Het gaat beter met hem, zijn been is zich aan het herstellen, maar het ziet er toch naar uit dat het 6 maanden tot een jaar zal duren vooraleer hij volledig gerevalideerd is. Hij heeft zijn Harley ingeruild voor een iets kleinere versie:

Gisteren was het zijn verjaardag (en vandaag opnieuw: volgens de wet is het vandaag, volgens zijn eigen mama was het gisteren dus vieren we het natuurlijk twee keer eh) en heb ik hem een bel gekocht voor op zijn nieuwe aanwinst. Hij gebruikt het uitvoerig! Jacque heeft gisteren haar haren laten knippen voor St. Baldrick's Day. Een organisatie die geld inzamelt en zich inzet voor kanker patiënten. Ze heeft niet enkel een paar centimeter geschonken, maar haar hele hoofd laten scheren. Wat een durf! Ik zou het zelf niet kunnen...
Nico en ik zijn vrijdag naar Prom geweest. Nooit gedacht dat we dat opnieuw zouden doen. We hebben samen 'gechaperoned' zoals ze dat noemen. Was een leuke avond.
De reden voor mijn titel van deze blog is het volgende. Ik word me er echt van bewust hoe dit jaar en het hele verhuizen naar Amerika ik echt besef dat er echt een eerste keer is voor alles: eerste keer zelf rekeningen betalen, zelf mijn belastingen doen, voor de eerste keer naar de ER gaan en in een ziekenhuis worden opgenomen, de eerste keer zelf vakanties boeken, mijn eerste lening aanvragen, een eerste auto kopen, zelf verzekering zoeken, en een eerste keer dat er op mijn auto wordt ingereden!! Zeven maanden rij ik rond met de auto van Nico zijn papa. Nooit problemen mee gehad. Nooit ook maar iets aan de hand gehad. Ik heb nu twee weken mijn eigen, eerste auto, rijdt er toch geen 17 jarige tegen op zeker!! Er is een reden waarom ze in België pas vanaf 18 hun rijbewijs krijgen!! Mijn auto stond netjes geparkeerd aan de kerk wanneer ik buiten kom, er naar toe wandel en denk tot mezelf: 'Nee, dat kan mijn auto niet zijn...' De hele linkerbumper aan de achterkant gewoon volledig geschuurd, gekrast (of hoe ge het ook kunt noemen). Oooeeeeehhhhhhh!!! Nu mag ik mij morgen met de verzekering gaan bemoeien. Het blijft het ene papierwerk na het andere. Gelukkig hebben de mensen hun informatie achter gelaten en krijgen we het hopelijk opgelost. Er is dus echt een eerste keer voor alles.
On the bright side of things, nog maar 5 weken tot het einde van het schooljaar en dan fijn 2 maandjes vakantie. Ben al een reis aan't plannen naar Washington D.C.
Komt hopelijk in orde :).

Eventful

Het wordt weer eens tijd voor een nieuw blog bericht. Spring Break is ondertussen ook al 2 weken achter de rug. Het was een rustige week met prachtig weer. Heb voor school kunnen werken maar heb ook van de vakantie kunnen genieten. Had War Horse en Hunger Games gekeken. Twee goede films wel. Ben wat in Denver gaan shoppen (H&M) en na wat rondkijken op het internet een auto op't oog gekregen. Ik reed dus nog altijd rond met de auto van Nico zijn papa en het werd stilletjes aan tijd om die terug te geven. Dus zijn we met z'n allen (ik en Nico's ouders) toch maar eens gaan kijken. Na wat kijken, rondrijden, nog eens kijken, nog maar wat nadenken, iemand anders eens laten rijden, hadden we besloten dat het een goed idee was om die auto dan maar te kopen. Geld hadden we nog niet, dus gingen we de auto maandag of dinsdag komen halen. De week erna bleek drukker te zijn dan ik dacht. Van school meteen door naar de kerk om piano te oefenen voor woensdagavond en zondagmorgen. Maandag oefenen, dinsdag oefenen, woensdag spelen en toen was het al donderdag. Nog altijd geen auto gaan halen. Donderdag eindelijk wat tijd om even te bekomen en om half 9 's avonds wacht ik op Nico die van plan is om langs te komen na zijn 'band practice'. Nico zijn mama stuurt mij een bericht en vraagt of Nico bij mij is , want ze moet hem dringend spreken. Krijg ik te horen dat Jesse, Nico zijn papa, een ongeluk heeft gehad met de moto en op spoed ligt. (Alles is ok nu. Heeft een operatie gehad en moet minstens 6 maand revalideren).

 Ik maar mijn trui over mijn pyjama (ja, om half 9 heb ik mijn pyjama al aan) aangedaan en vertrokken met alleen mijn portefeuille en gsm in de hand. Wanneer ik daar aankom, is iedereen al daar. Jacque komt even naar buiten zodat ik in haar plaats naar binnen kan. Jesse heeft veel geluk gehad. Maar goed dat hij een helm ophad: 7 gebroken ribben, een gekneusde long, gebroken enkel, been en knie. Ik ga daar binnen en ik voel me al wat minder goed. Heb al een hele tijd pijn in mijn rug en opeens begon dat nog meer pijn te doen. Komt de 'bone' dokter even binnen (à la Callie Torres maar dan een man en niet zo knap als Avery of Shepherd) en begint even uit te leggen hoe alles wel gebroken is. Ik voel me nog slechter en zeg: Ik ga flauwvallen. Had het amper gezegd of ik was al neergegaan. Voor ik het weet word ik wakker in een ziekenhuisbed naast Jesse. Jong, jong, hoe ik mij schaamde. Nico gans in paniek. Natuurlijk was ik lijkbleek en reageerde ik niet voor een aantal seconden. Eerst zijn papa, dan ik... Maar, alles bleek dan toch in orde te zijn na wat bloeddruk nemen etc. Heeft mij wel schoon $100 gekost. Rond 1 uur waren we daar pas buiten en voelde ik me nog tamelijk slap. Mij de volgende dag maar ziek gemeld en het wat rustig aan gedaan. Jesse gaan bezoeken en 's avonds met Nico toch de auto in Denver gaan halen.

Zaterdag verzekering gekocht, platen gaan halen enzovoort en namiddag Jesse opnieuw gaan bezoeken na zijn operatie aan zijn knie. Zondag was het dan Pasen. Eerst naar de kerk geweest, iets gaan eten met Jacque en dan 's avonds nog maar eens naar het ziekenhuis voor een 'paasfeest'. De familie Myers had overschot van hun eten gebracht en zo hebben we het nog een beetje kunnen vieren.

En maandag was het dan maar weer aan't werk. Ik geef nu elke dag een half uurtje Nederlandse les aan een jongen van mijn klas. Hij kan het heel goed en onthoudt super veel op korte tijd. 's Avonds dan maar mijn belastingen gedaan en het ziekenhuis betaald. Dinsdag heeft Nico met Desperation Band een nieuwe CD uitgebracht. Hier kan je wat demo's beluisteren en de CD kopen: http://itunes.apple.com/us/album/center-of-it-all/id513137095

Woensdag was het DSM (jeugd) en heeft het serieus wat geonweerd. En vandaag na school is Nico langsgekomen, hebben we samen spaghetti gemaakt en zijn we naar Chuck-e-Cheese's geweest (een soort van binnenkermis - voor kleine kinderen wel te verstaan). Was leuk :)

Citaat van de week (een studente in mijn klas in het midden van de les terwijl je niks mag eten in de les):
Studente: "Look at my baby M&M's!" (houdt een kleine m&m omhoog om het mij te laten zien)
Ik: "Why do you even have M&M's right now?"
Studente: "What? It doesn't count. They're not real!"

Ik wou dat ik meer dingen kon onthouden ... :D

Eveline

Technieken voor het lesgeven

Nog een weekje en dan is het Spring Break :). Wat fijn om betaald te worden voor vakantie. En fijn om een week te hebben om alles voor te bereiden voor de laatste twee maanden. Vorig weekend hadden we op school een verplichte workshop. Het hele geval heet 'High Trust' en is een techniek van lesgeven gebaseerd op een wederzijds vertrouwen van leerkracht en leerlingen. Enkele technieken zijn: "Alles in het positieve zetten" bijvoorbeeld ipv "Stop met praten" wordt het dan "Nu mag je hier kijken en luisteren". De student moet dat laatste dan herhalen wanneer je vraagt "Wat is je job op dit moment" (daar kijken en luisteren). Dan antwoord je iets zoals: "Geweldig! (zonder sarcastisch over te komen)"en wanneer ze dit herhalen nemen ze er 'een morele verantwoordelijkheid over en doen ze het (normaal gezien) geen twee keer. Het is ook aangeraden om altijd erg blij te zijn wanneer we de leerlingen zien en iets over hen persoonlijk te weten te komen. Natuurlijk probeer ik dit en de vragen die ik tot nu toe gekregen heb zijn: 'Hoeveel koffie heb je deze morgen gedronken?', 'Wat heb je gegeten vandaag?', 'Ben je verloofd?' Maar, hoe zotter, hoe beter. Dus het lijkt te werken. Ook moeten we onze handen en armen (liefst in een hoek met de wijsvinger, duim en middelvinger uitgestoken) gebruiken (wat voor mij geen probleem is) en deze gebaren langer dan normaal aanhouden. Het lijkt te werken. Volgens deze manier van lesgeven moet de student altijd kans tot succes hebben. We mogen hen dus niets aanbieden dat ze niet weten of te moeilijk is en hun klaarstomen voor wat er aankomt. Het hen dus eerst vertellen en dan vragen dat ze het nazeggen... En er zijn nog honderden andere technieken en manieren: http://www.hightrust.net/
Neem eens een kijkje op de website :). Het was me het weekend wel. Nico zit weer ergens anders (dat lijkt elke keer wel zo wanneer ik een blog schrijf) maar is morgen al weer terug :).

De rest van mijn geheugen laat me in de steek...

Love is in the air

Even tijd voor de les om snel een blog te schrijven en te reflecteren over vriendschap.
Vorige week vrijdag mocht ik een vriend van Nico helpen met alles klaar te zetten voor een aanzoek. Hij ging zijn vriendin ten huwelijk vragen. Het plan was dat ik samen met haar ging koken bij Nico zijn thuis (omdat ik al daar was) en we samen wat konden bijpraten. Meteen na school reed ik dan maar naar Nico zijn thuis om het hele huis ondersteboven te vinden. Krantenpapier, bloemblaadjes, bloemtakken, kaarsen, alles lag door elkaar. Dus deed ik maar wat ik het beste kan: opruimen! Terwijl Nico en zijn vriend de kaarsen overal aanstaken, en de mama van zijn vriend alle bloemstukken nog een laatste schikking gaf, ruimde ik dus ondertussen alles op. Het zag er fantastisch uit!. Van de deur had hij een pad met kaarsen gemaakt helemaal naar de keuken. Overal stonden er kaarsen en foto's verspreid van hen met hier en daar een notitieblaadje over hun relatie samen. In de keuken is er een 'sunroom'. Een soort van kleine veranda. Die hadden ze helemaal toebedekt, beige gordijnen aan de ramen, bloemen en kaarsen overal. Echt super romantisch. Natuurlijk was mijn vriendin te vroeg! Ik haar snel gebeld om te zeggen dat ik nog niet daar was, maar dat ze al maar naar binnen mocht gaan. Ze was verrast! Een supermooie ring ook. Soit, het was romantisch en toen zijn Nico en ik er maar vandoor gegaan na hun gefeliciteerd te hebben. Daarna ben ik nog met een andere vriendin iets gaan eten en de dag daarna gaan shoppen. 's Avonds waren Nico en ik dan met het nieuw verloofde koppeltje iets gaan eten. Ons eten kwam pas 50 minuten later opdagen, dus kregen we het gratis. En zijn we later naar de film gegaan.
Zondag ben ik eindelijk inkopen gaan doen.:)

De bel gaat zodadelijk !

Op, op, alles is op!

Wat doe je als je te lui bent om naar de winkel te gaan om inkopen te doen en het sneeuwt... Niet naar de winkel gaan en maar een blog schrijven. Het vervelende aan winkelen is dat ik het altijd tot het laatste moment uitstel. Wat at ik dus vandaag? Tonijn met gestoomde groenten en een tortilla. Geweldige combinatie natuurlijk. Ik voel me juist Samson en Gert: "...en waar is de limonade? Op, op, alles is op." Morgen ook maar iets bij elkaar sprokkelen om te eten... Aiki Super Noodles worden het waarschijnlijk. Alles wordt zo rap slecht, en om voor 1 persoon te winkelen is echt niet gemakkelijk in de US of A waar alles in 'supersize' verkocht wordt. Aardappelen en ajuinen worden meteen slecht, maar het brood blijft wekenlang goed (en is ook niet te eten). Nja, maakt niet uit. Zaterdag wordt de inkoopdag!

Spring Break komt dichterbij, wat wil zeggen dat het daarna nog maar 2 maanden school is! Het tweede semester vliegt voorbij. De presentaties zijn juist achter de rug. Frans I gaf presentaties over verschillende monumenten in Parijs en in Frans II ging het over Frans-talige personen... Het zijn toch altijd dezelfde studenten die nooit op tijd klaar zijn. Er waren er zelfs die zeiden: 'Geef mij maar een nul. Ik krijg het toch niet af.' Moet ge denken dat we hier al van begin Januari mee bezig zijn eh! Daar gaat mijn haar dan van recht staan. Sommige studenten zijn zo laks dat ik ze gewoon door elkaar wil schudden! Niet normaal. Ik wil hun goede punten geven, wat echt zo gemakkelijk zou zijn als studenten alleen maar hun werk wilden doen en op tijd wilden inleveren. De helft van de tijd geef ik een 10 als alles ingevuld is ... het moet nog niet eens juist zijn. En dan nog leveren ze hun werk gewoon niet in. ;lkasjgljsfjsfalkjalkjfnnvncsnvnaf. Frustratie alom.

Vandaag was er een 'assembly' in de sporthal. De leerkrachten lieten zich van hun beste kant zien. We hadden 'sumo' pakken gehuurd om mee te worstelen. Er waren wedstrijden tussen leerkrachten en we speelden enkele 'skits'. In een groep van ongeveer 6 leerkrachten speelden we studenten en 1 leerling speelde leerkracht. We haalden echt alles boven. Het is een beetje moeilijk uit te leggen maar we staken vooral de draak met hetgeen wat leerlingen honderd keer op een dag vragen: 'Mag ik naar het toilet? Ik heb een papercut, mag ik naar de verpleegster? Moeten we vandaag iets doen? Hadden we huiswerk? Hoe, hebben we een toets vandaag? Wat is uw favoriete kleur? Hoe was uw weekend (vragen ze op woensdag)?' Of het honderd keer opstaan om een zakdoek te nemen enz... Soms denk ik dat ik mijn roeping gemist heb... improvisatie is altijd leuk om te doen! Maar, lesgeven is soms ook wel een beetje toneel spelen. Dus waarschijnlijk zit ik hier wel goed :). Nadien kwamen er studenten op mij af om te zeggen dat ik het op hun gemunt had... terwijl ik hun helemaal niet in gedachten had :D. Heel grappig.

Hmm, nu ga ik me wat bezig houden met deze website. We houden nooit op met leren eh :)
http://foreign-language-conference.wikispaces.com/

A bientôt !